Sekcja Fotograficzna Pracowni Komet i Meteorów zajmuje się koordynowaniem fotograficznych obserwacji meteorów w Polsce. W chwili obecnej prowadzimy regularne obserwacje przy użyciu konstruowanego przez nas sprzętu i redukujemy zebrane dane ktore ze względu na uzyskiwana dokladność i obiektywność mają znaczną wartość naukową. Od 2004r fotograficzne stacje bolidowe współtworzą Polską Sieć Bolidową (PFN - Polish Fireball Network).
Współpraca z sekcją nie wymaga od obserwatora żadnych szczególnych zdolności, umiejętności matematyczno-fizycznych. Proste lecz wartościowe obserwacje moga być realizowane naprawdę niewielkim kosztem, niekiedy wystarczającą może okazać się nawet stara radziecka lustrzanka typu Zenit. Oczywiście osoby z zacięciem teoretycznym są również mile widziane, wszak meteoryka jest obszerna,fascynującą choć dziś w dobie wielkich projektów i wielkich teleskopów niedocenianą dziedziną astronomii.
Dzięki precyzyjnym obrazom fotograficznym jesteśmy w stanie określać położenia meteoroidów w atmosferze z dokładnością dziesiątków metrów, prędkości z dokładnością tysięcznych kilometra na sekundę, oceniać masy, badać właściwości fizyczne i chemiczne meteoroidu. Bez wątpienia raz na kilka lat na terytorium naszego kraju spada nowy meteoryt, którego nie udaje się odnaleźć głównie z powodu braku pracującego w odpowiedniej chwili i miejscu sprzętu. Dlatego jeśli chcesz wziąć udział w przygodzie z meteorami i w budowaniu prawdziwej nauki - zapraszamy do współpracy! Kontakt:pkim@pkim.org
Poniżej znajdziesz poradniki jak zacząć obserwacje fotograficzne meteorów.
Minęły już czasy, gdzie obserwatorzy chcąc fotografować meteory byli zmuszeni używać analogowych lustrzanek typu „Zenit” oraz drogich wysokoczułych klisz. Technika cyfrowa wkroczyła także w meteoryke. Obecnie koszty eksploatacji fotografii cyfrowej spadły praktycznie do zera, co umożliwia nam wykonywanie setek ekspozycji co noc, nie martwiąc się o nasze finanse.
Pomimo coraz bardziej rozbudowywanej sieci stacji video, fotografia meteorowa spełnia nadal ważne funkcje. Jednym z kluczowych cech meteoru bądź bolidu, zarejestrowanego dzięki aparatowi to rozdzielczość, która bezpośrednio wpływa na dokładność w wyznaczaniu współrzędnych zjawiska na niebie. W poniższej tabelce umieściłem zarówno wady i zalety obserwacji fotograficznej i video.
TABELA: Porównanie zalet i wad, obserwacji fotograficznej z video
Obserwacje Fotograficzne |
Obserwacje Video |
|
Rozdzielczość, dokładność w wyznaczeniu współrzędnych zjawiska | Bardzo duża, duża | Mała, średnia |
Wyznaczenia prędkości kątowych zjawisk, czasu trwania | Tylko w przypadku używania shuttera | Tak , klatka co 1/25s |
Możliwość obserwacji fragmentacji | Ograniczona | Możliwa obserwacja poszczególnych klatek z bolidem i obserwacje ewentualnych fragmentacji. |
Efektywność | Tylko jasne zjawiska | Dużo zjawisk już od ok. 3 mag |
Zdatność obserwacji w przypadku bardzo jasnych zjawisk (także bolidy meteorytowe) | W przypadku jasnych bolidów mniejsza czułość aparatu w porównaniu do wideo jest zaleta powodując, iż fotografia nie jest prześwietlona. | Nagranie prześwietlone, zdatne przeważnie tylko początkowe klatki |
Pracochłonność | Duża, wymaga przejrzenia kilkudziesięciu, kilkuset ekspozycji z nocy,wystawienia sprzętu, ustawienia pola, pilnowanie pogody (możliwa automatyzacja) | Mała, wymaga przejrzeniu kilkunastu, kilkudziesięciu sekundowych filmików z nocy. Rejestracja w pełni automatyczna. |
Cena zestawu | Najtańsza lustrzanka cyfrowa z obiektywem kitowym - 900 zł | Stacja video komputer + kamera+ oprogramowanie - 900 zł. |
Przykładowa obserwacja | Powiększ |
Powiększ |
Jak widać w powyższej tabelce, fotografia meteorowa i obserwacje video doskonale się uzupełniają. Z obserwacji foto zostanie wyznaczona dokładność, precyzja pozycji zjawiska, natomiast z obserwacji wideo prędkość, jak i również rożnego rodzaju fragmentacje meteoroidu. W chwili obecnej w PFN-ie brakuje większej ilości stacji fotograficznej pracujących systematycznie.
Niestety obserwacje fotograficzne meteorów, są bardziej wrażliwe niż wideo na zanieczyszczenie światłem, dlatego też wymagają w miarę ciemnego nieba. W zasadzie można przeprowadzać obserwacje foto z miasta, jednak będzie to wymagało zmniejszenia czułości aparatu i przymknięcia przesłony obiektywu. Takie ograniczenia spowodują niestety spadek ilości rejestrowanych zjawisk. Nie martw się jednak, jasne zjawiska bolidowe, czyli takie które głównie nas interesują, można rejestrować także z zaświetlonych miast.
Najlepszym miejscem do przeprowadzania tego rodzaju obserwacji, są małe miejscowości, wioski z dala od dużych metropolii. Jasność nieba ma ogromny wpływ na dobranie parametrów ekspozycji, a co za tym idzie szanse na „złapanie” zjawiska meteorowego. Im większa czułość aparatu i im jaśniejszy obiektyw (przysłona), tym większe ilości rejestrowanych meteorów. Parametry te także mają wpływ na czas ekspozycji, co przekłada się bezpośrednio na ilość zdjęć do przejrzenia z nocy.
Pamiętajmy także ze jedna lampa w kierunku patrzenia obiektywu, również może prześwietlić całkowicie ekspozycje, dlatego też jeśli mamy taką możliwość, gaśmy wszelkie oświetlenie na zewnątrz. Pośrednim ratunkiem na zaświetlenie, może być umieszczenie aparatu na dachu domu lub na wyższych piętrach nad świecącymi latarniami.
W zasadzie praktycznie wszystkie lustrzanki cyfrowe możemy używać do fotografii meteorów, ponieważ posiadają odpowiednio wysoką czułość (ISO) oraz czasy B. Niestety większość obecnie dostępnych kompaktowych aparatów (tzw. „małpki”) ze względu na z reguły brak dłuższych czasów naświetlania jak i wysoki szumy nawet na niskim ISO nie nadają się do „łapania” meteorów.
Prócz body aparatu kluczowym elementem zestawu do fotografii meteorów jest obiektyw. Możemy rozróżnić ich kilka typów .
Pierwsze z nich są to obiektywy typu rybie oka. Obejmują swoim zasięgiem całe niebo. Świetnie nadają się do patrolu bolidowego gdzie skuteczność uzależniona jest od wielkości fotografowanego pola. Nadają się one na stacje fotograficzne w mieście gdzie zmuszeni przymknąć obiektyw( ze względu na zaświetlenie) będziemy łapać tylko bolidy, które na obiektywach fish-eye mają największą szanse na rejestracje ( ze względu na olbrzymie pola) Obiektywy te kierujemy zawsze jak najdokładniej w zenit.
Kolejnymi obiektywami są tzw kitowe standardowo dołączane do body. Na najniższej ogniskowej nadają się nawet dobrze do prowadzenia patrolu bolidowego. Przeważnie od nich obserwatorzy rozpoczynają przygodę z fotografią meteorową. Zapewniają także ze względu na stosunkowo małe pola dobrą precyzje w wyznaczaniu pozycji meteoru, bolidu.
Ostatnia grupą są obiektywy jasne , lecz przeważnie o mniejszych polach. Nadają się one podczas wysokiej aktywności roju gdzie szanse na zarejestrowania zjawiska są duże. Duża światłosiła gwarantuje rejestracje nawet najsłabszych zjawisk, dłuższa ogniskowa natomiast zapewnia doskonałe współrzędne meteoru. Używać można je ze względu na dużą "jasność" tylko pod ciemnym niebem.
Prócz sprzętu foto potrzebne są nam także różnego rodzaju akcesoria, niektóre niezbędne niektóre przydatne.
Pierwszą rzeczą, którą robimy to synchronizacja aparatu z dokładnym czasem (internetowe serwery, DCF). Kolejno ustawiamy nasze body w tryb manualny, tryb zdjęć seryjnych. Dalsze parametry ekspozycji są uwarunkowane miejscem, z którego będziemy fotografować meteory. Jeśli mamy ciemne niebo z dala od miejskich świateł ustawiamy maksymalne parametry naszego zestawu tak, aby zwiększyć szanse na zarejestrowanie zjawisk meteorowych.
W większości lustrzanek będzie to ISO 1600, oraz przesłona obiektywu ustawiona na najniższą wartość (przeważnie 2.8, 3.5) W przypadku użytkowanie obiektywu gorszej kasy można lekko przymknąć obiektyw powodując lepsze ostrzenie, które ma duży wpływ na zdolność „złapania” meteoru.
Jeśli będziemy fotografować z miasta to metodą prób i błędów ustawiamy odpowiednio przysłonę oraz czułość (ISO) tak, aby ekspozycja nie była prześwietlona. Oczywiście w naszym obiektywie ustawiamy ostrość na nieskończoność.
W większość lustrzanek maksymalny czas ekspozycji w trybie zdjęć seryjnych to 30 sekund i analogicznie w przypadku obserwacji z zaświetlonego obszaru dostosowujemy czas do warunków. Oczywiście wcześniej mamy naładowane baterie, (jeśli nie mamy zasilacza sieciowego) oraz sformatowaną kartę pamięci.
Z tak przygotowanym zestawem możemy wyjść na obserwacje. Najwygodniejszym rozwiązaniem jest ustawienie naszego aparatu na statywie. Podłączamy jeśli mamy zasilacz sieciowy , oraz wężyk.
Obserwacje na maksymalnych parametrach ( przeważnie ISO 1600 2.8 30s ) możemy zacząć już 2 godzinach po zachodzie słońca. Z mniejszymi parametrami odpowiednio wcześniej.
Przypadku prowadzenia patrolu bolidowego pole widzenia sprzętu ustawiamy w kierunku największego obszaru Polski (tj. jeśli mieszkamy nad morzem kierujemy aparat na Pd , jeśli w górach to na pn) pozwoli to na zarejestrowanie zjawiska bazowego czyli takiego które „złapie” jeszcze inna stacja PFN.
W przypadku posiadania obiektywu typu „fish eye” zawsze kierujemy go jak najdokładniej w zenit poziomując aparat (ze względu na metody obliczeń, przyjmujące środek fotografii za zenit)
Mając wszystko przygotowane blokujemy spust w wężyku i aparat zaczyna sam wykonywać ekspozycje o wcześniejszym ustawionym czasie. Fotografować tak możemy całą noc ograniczeni jedynie pojemnością karty oraz w przypadku braku zasilacza sieciowego pojemnością baterii.
Standardowe oryginalne baterie Nikon/Canon 1100mAh wystarczają na 2,5 godziny obserwacji w trybie 30 s zdjęć seryjnych. Zamienniki „no name” 2800 mAh -3,5 godz , 4400 mAh - 4,5 h Dlatego też najlepiej zaopatrzyć się w zasilacz, gripa lub dodatkowe baterie.
Początkujący fotograf meteorów na początku powinien obserwować niebo wraz ze swoim sprzętem. Zapisujemy czasy przelotów meteorów a także innych obiektów przelatujących przez pole widzenia aparatu. Pozwoli to na zdobycie orientacyjnego obycia jak wygląda na zdjęciu ślad po przelatującym meteorze, samolocie, satelicie czy innych tego typu obiektach.
Zjawisko na jednej, czy więcej ekspozycjach ?
Pierwsza rzeczą, która sprawdzamy przeglądając zdjęcia z nocy, to czy nasze zjawisko nie zostało zarejestrowana na następnej lub/i poprzedniej klatce. Jeśli dalsza części śladu zjawiska znajduje się na klatce przed lub po to zasadzie dyskwalifikuje go to na meteora. Meteor to zjawisko krótkotrwałe, dlatego szansa, że zarejestruje się na dwóch następujących po sobie ekspozycjach jest bardzo znikoma. (choć teoretycznie możliwa –zdarzyła się autorowi)
Niestety największe problemy stwarzają nam rozbłyski satelitów, które rozpoczynają się i gasną jeszcze w trakcie tej samej ekspozycji ( głównie satelity Irydium ale nie tylko). Z pomocą przychodzą nam strony : Heavens-Above na których możemy sprawdzić dla danej lokalizacji przeloty satelitów. Nie można jednak na tym polegać w stu procentach , widziałem już wielokrotnie rozbłyski satelitów których wogóle nie powinno być według tych stron (być może satelity szpiegowskie, duże kosmiczne śmieci (?)
Symetryczność zjawiska:
Kolejną pomocną rzeczą, którą oceniamy to symetryczność zjawiska. Przeważnie rozbłyski satelitów (Irydium, ale nie tylko) są symetryczne tj. jednostajnie jaśnieją, aby później jednostajnie przygasnąć. Meteory bolidy są zjawiskami, które mają przeważnie dość poszarpaną krzywa jasności tj. podczas przelotu „chaotycznie” rozbłyskują przygasają. Spowodowane jest to tym, iż meteoroid wpadający do atmosfery ulega rozpadom, fragmentacją, czego efekt widzimy w postaci rozbłysków. Należy jednak pamiętać ze zdarzają się przypadki symetrycznych bolidów ( wywołane przeważnie przez kamienne meteoroidy)
Bolidy- które można poznać po rozbłyskach:
Symetryczne rozbłyski satelitów
Kolor zjawiska:
Meteory a zwłaszcza bolidy mogą być zjawiskami dość barwnymi w odróżnieniu do satelitów które są białe (ewentualnie niebieskie w zenicie). Jeśli na swoich ekspozycjach odnajdziesz barwne zjawiska jak te poniżej to możesz być niemal pewien ze „złapałeś” meteora.
Obserwacje z shutterem.
Najpewniejszym sposobem na odróżnianie zjawisk meteorowych od innych obiektów jest zamontowanie tuż nad obiektywem obracającego się śmigła tzw. shuttera. Pozwala on nie tylko na weryfikacje meteorów ale także, znając częstotliwość obrotów na ustalenie prędkości kątowej zjawiska. Przelatujący meteor zostaje poprzecinany przez obracające się kilkanaście razy na sekundę śmigło, powodując ze części zjawiska są niewidoczne w wyniku zakrycia przez łopaty.
W przypadku wolniejszych samolotów, satelitów przesunięcie obiektu w trakcie zakrycia przez śmigło jest tak niewielka, że nie sposób dostrzec przecięcia na śladzie powodując iż rejestruje się tylko ciągła linia.
Bardzo często obserwatorzy zaczynający fotografować meteory piszą ze przed ich obiektywem przeleciał meteor a na fotografii go nie ma. Dlaczego ? Odpowiedz jest prosta : był po prostu zbyt słaby . Meteory są zjawiskami bardzo szybkimi i krótkotrwałymi stąd aby je zarejestrować muszą być dość jasne. Wszystko oczywiście zależy od ustawień czułości aparatu (ISO) oraz ustawionej przysłony. Warto także wiedzieć ze ogromny wpływ na zarejestrowanie danego meteoru ma jego prędkość, im wolniejszy tym słabszego możemy zarejestrować i analogicznie dla szybkich zjawisk. Pośrednio na zdolność „złapania” meteoru ma także występowanie śladu po przelocie, który utrzymując się kilka sekund powoduje ze mamy większą szanse ujrzenia naszego zjawiska na fotografii.
Poniżej orientacyjne zasięgi minimalnej jasności którą musi posiadać meteor aby zarejestrował się na fotografii.
1.4 | 1.8 | 2.5 | 2.8 | 3.5 | 4.0 | 5.6 | |
200 | 1,5 | 0,8 | -0,5 | -0,8 | - 2,5 | - 3,5 | - 5 |
400 | 2,3 | 1,6 | 0,3 | -0,2 | - 2,0 | - 2,8 | -4 |
800 | 3,0 | 2,3 | 0,9 | 0,7 | - 1,5 | -2,0 | -3 |
1250 | 3,3 | 3,0 | 1,3 | 1,0 | - 0,3 | -1,8 | -- |
1600 | 3,5 | 3,3 | 1,5 | 1,3 | - 0,5 | -- | -- |
3200 | 4,3 | 3,8 | 2,4 | 2,2 | 0,5 | -- | -- |
6400 | 5,5 | 4,6 | 4.0 | 2.8 | 1,5 | -- | -- |
1.4 | 1.8 | 2.5 | 2.8 | 3.5 | 4.0 | 5.6 | |
200 | - 0,3 | -0,9 | - 2,2 | -2,4 | -4,0 | -5,0 | -6,0 |
400 | 0,5 | 0,0 | - 1,3 | -1,5 | -3,5 | -4,0 | -5,0 |
800 | 1,2 | 0,7 | - 0,7 | -1,0 | -3,0 | -3,5 | -4,0 |
1250 | 1,7 | 1,2 | - 0,2 | -0,7 | -2,7 | -3,0 | - |
1600 | 2,0 | 1,5 | 0,0 | -0,5 | -2,5 | - | - |
3200 | 2,7 | 2,2 | 0,8 | 0,6 | -1,5 | - | - |
6400 | 3,5 | 3,3 | 2,0 | 1,5 | 0,0 | - | - |
1.4 | 1.8 | 2,5 | 2.8 | 3.5 | 4.0 | 5.6 | |
200 | -0,9 | -1,5 | -2,8 | -3,0 | -5,0 | -6,0 | -7,0 |
400 | -0,2 | -0,7 | -2,0 | -2,3 | -4,5 | -5,5 | -6,5 |
800 | 0,6 | 0,0 | -1,3 | -1,5 | -4 | -5,0 | -6,0 |
1250 | 1,0 | 0,5 | -0,8 | -0,9 | -3,7 | -4,0 | - |
1600 | 1,4 | 0,8 | -0,5 | -0,7 | -3,5 | - | - |
3200 | 2,1 | 1,6 | 0,2 | 0,0 | -3,0 | - | - |
6400 | 3,0 | 2,5 | 1,0 | 0,6 | -2 | - | - |
Jeśli przed obiektywem przeleciał dość jasny meteor a na zdjęciu go nie mamy prawdopodobnie przeleciał pomiędzy ekspozycjami (w czasie zapisu danych na karte). Możliwe to w zwłaszcza w niższych modelach lustrzanek (np. Canon 300 D) gdzie czas zapisu przy dużej rozdzielczosci trwa nawet kilka sekund.
Istnieje szereg różnych metod fotograficznych obserwacji meteorów. Fotografowac można zjwaiska słabe, bolidy, można fotografować ślady, widma meteorów i widma śladów. Ludzka pomysłowość nie zna granic, temat jest bardzo szeroki i z czasem opiszę tu wszelkie znane mi metody obserwacji i redukcji (przetwarzania) takich zdjeć.
Poki co opisze w skrócie dwie najważniejsze techniki, a zainteresowanych tematem odsyłam do strony fotograficznej IMO
Obserwacje bez shuttera
Najprostszy sposób fotograficznych obserwacji meteorów, dostępny chyba dla każdego
Potrzebne będą:
Przed obserwacja odnotować nalezy typo aparatu, ogniskową i światłosiłę obiektywu, czułość kliszy, datę i co bardzo ważne miejsce wykonania obserwacji (jak najdokładniej, dobrze by było znać dokładne współrzędne, jeśli nie znamy to podajemy miejscowość).
Ustawiamy aparat na statywie, i otwieramy migawkę blokując wężyk spustowy. Czas ekspozycji zależy od parametrów obiektywu i kliszy, oraz od warunków w miejscu obserwacji. Przykładowo w ciemnym miejscu przy obiektywie 2.8/28mm i czułości kliszy 400ISO stosować można 15-20 min czasy naświetlania.
Początek i koniec każdej ekspozycji notujemy z dokładnością do 1s.
Jeżeli nie przeszkadzają latarnie, łuny miast, zabudowa lub drzewa, to obiektywy szerokokątne (20-35mm) ustawiamy tak aby jeden z dłuzszych boków kadru znajdował sie równolegle do horyzontu, na wysokości kilku stopni. Obiektywy rybie oko kierujemy zawsze w zenit. Obiektywów 50mm używanych podczas dużych rojów w horyzont nie kierujemy.
Podczas obserwacji mozna robić cokolwiek, obserwować teleskopem lub nawet siedzieć w domu. Ważne żeby co jakiś czas rozpocząć nową ekspozycję i odnotować czasy. Zajęcie jak widać nie jest zbyt absorbujące a przynosi bardzo wartościowe dane.
Dla posiadaczy lustrzanek cyfrowych Canon 300D/350D (byc moze w innych tez cos analogicznego działa) proponuje mała sztuczkę: Podłączamy węzyk spustowy, ustawiamy aparat w tryb zdjęć seryjnych, nastawiamy ekspozycje 30s i stosowna czułość. Uruchamiamy wężyk, aparat zaczyna robić 30s ekspozycje do czasu aż nie skończy mu się bateria lub nie zapełni karta pamieci. Można nawet isc spać.. :)
Obserwacje z wykorzystaniem shuttera
Najogólniej mówiąc shutter jest urządzeniem przeznaczonym do fotografowania meteorów. Sklada sie z wirującego ze stałą prędkością sektora (w formie smigła lub tarczy z otworami), aparatów fotograficznych, zasilania oraz różnego rodzaju układów pomocniczych.
Na zdjęciu powyżej widoczny jest pierwszy, nieistniejący już shutter PKiM. Uznalem ze bedzie tu dobrym przykładem ze względu na dość czytelną konstrukcję. Na środkowym wsporniku widzimy silnik napedzający umieszczone na jego osi smigło (w tym wypadku dwuramienne). Prędkość obrotowa takiego śmigła powina być stała, lub w ostateczności powinniśmy mieć możliwość sprawdzenia jej w dowolnym momencie. Pod śmigłem zamocowane są aparaty fotograficzne, w taki sposób aby obracało się ono przesłaniając obiektywy. Całość zamocowana jest na podstawie z plyty wiórowej, widoczny jest tez kabel doprowadzajacy zasilanie 9V do silnika.
Do czego służy ów obracający się element?. Podstawowym jego zadaniem jest przecinanie rysujacej się na kliszy trajektorii meteoru w stałych, niewielkich odstępach czasu (0.1 - 0.02s). Mierząc na kliszy przesunięcie meteoru w zaznaczonych przecieciami odstępach czasowych możemy wyznaczyć precyzyjnie jego prędkość kątową na niebie. Niejako przy okazji smiglo pozwala tez wykonywac dłuższe ekspozycje, odcinając określoną część tła nieba. Należy pamietać że meteor kumuluje światło w jednym miejscu kliszy w bardzo krótkim czasie, dużo krótszym niz odstęp upływający między dwoma przesłonięciami obiektywu. Konstrukcja śmigła, stosunek wielkości jego elementów ma więc niewielki wpływ na zasięg meteorowy. Inaczej jest z gwiazdami oraz tłem nieba - tu światło kumuluje się w dłuższym czasie, jeżeli wiec zastosujemy smigło o równych proporcjach częsci przepuszczającej i zasłaniającej światło, obiektyw przez polowe czasu bedzie przesloniety i możliwe stanie się stosowanie ekspozycji dwukrotnie dłuższych niż normalnie (stracimy też jednak pewną ilość rysujących sie na negatywie łuków gwiazdowych).
Na fotografii powyżej widzimy meteor o jasności -3m, zarejsetrowany nad ranem 26 04 2004r w Ostrowiku. Zjawisko zaznaczyło się na kliszy jako charakterystyczna linia przerywana. WIdoczne są też ślady gwiazd pomocne przy późniejszym odczytaniu pozycji meteoru (w lewym górnym rogu gwiazdozbiór łabędzia).
Jak wspomniałem rzeczą najważniejszą jest utrzymanie stabilnego ruchu obrotowego. Rozwiązaniem idealnym choć niekoniecznie najtańszym jest silnik krokowy. Konwencjonalne silniki powinny napędzać smigło przy pomocy przekładni zębatej. Przekładnie pasowe nie zdają egzaminu. Mocowanie bezpośrednio na osi stosuje się tylko w przypadku shutterów o dużej prędkości obrotowej, z niewielkimi lekkimi tarczami. Za wyjątkiem silnika krokowego wszystkie pozostałe rozwiązania wymagają pomiaru prędkości obrotowej. Można to zrealizowac przy pomocy jakiegos licznika impulsów, elektormechanicznego lub elektronicznego, zliczającego impulsy fotoelektrycznie, lub z jakiegos mikrowyłącznika działającego przy osi shuttera. Mozna zastosować miernik częstotliwości, podający odczyt bezpośrednio w Hz.
Dla zabezpieczenia przed wiatrem i wilgocią w nowszych shutterach stoswane są różnego rodzaju obudowy. Dla ochrony przed rosą i niskimi temperaturami można zastosować grzałki i ogrzewacze.
Lustrzanki cyfrowe |
|
Canon 300D Ilość - 2 szt Aparaty Canon 300D zakupiono pod koniec lutego 2005 roku dzieki wsparciu firmy Siemens Building Technologies. Do obu Canonow zalozono karty pamieci flash o pojemności 1024MB. Aparat posiada matrycę 6,3 MPix pozwalajaca na uzyskiwanie obrazow o rozdzielczosciach 3072x2048 pikseli. Osiagalne czulosci to 100 - 1600ISO, i co bardzo wazne aparat posiada czas B Zastosowanie: W niedalekiej przyszłości jeden z aparatów zostanie zainstalowany w automatycznej stacji bolidowej w Starym Błonowie, drugi w przerobionym Phaethonie pozostanie w Ostrowiku. |
|
Lustrzanki automatyczne małoobrazkowe | |
Canon T50 Ilość - 5 szt Pierwsza z canonowskich lustrzanek serii T, produkowana w latach 80-tych. W pełni automatyczna, przystosowana do współpracy z obiektywami systemu FD. W drugiej polowie 2003 roku, z grantu Komitetu Badań Naukowych zakupiliśmy 5 takich lustrzanek wraz z obiektywami 1.4/50 i 1.8/50. Przez kilka miesięcy pracowały w shutterze konstrukcji P. Kędzierskiego, w lutym zostały zdemontowane i przystosowane do automatyzacji. Czas B w aparacie który pozwala wykonywać ekspozycje 2s uzyskano drogą okrężną - otóż wystarczy odciąć zasilanie aparatu w chwili gdy taka ekspozycja ma miejsce. Migawka pozostaje otwarta do chwili przywrócenia napięcia (więcej o sposobach sterowania Canonami na podstronie o shutterze Phaethon). Podstawowe dane: Zastosowanie: shutter Phaethon |
|
Lustrzanki mechaniczne małoobrazkowe |
|
Praktica L Ilość - 2 szt Bardzo solidna NRD-owska konstrukcja. Porządnie wykonana mechanika wytrzyma każde warunki. Migawka lamelkowa tego aparatu posiada czasy otwarcia 1/1000s - 1s +B. Wersja L jest uproszczoną wersja aparatu Praktica, na szczęście oszczedności nie dotknęły zasadniczych elementów konstrukcji (zrezygnowano m.in. z samowyzwalacza) Zastosowanie: prawdopodobnie shutter Sekhmet |
|
Praktica L2 Ilość - 1 szt Wszelkie uwagi jak wyżej. Z astrofotograficznego punktu widzenia modele L i L2 nie różnią się niczym Zastosowanie: shutter Apollo |
|
Zenit 11 Ilość - 4 szt Legendarny radziecki aparat, dobrze każdemu znany (choć zapewne każdemu w innej wersji). Konstrukcja bardzo tania, na ogół niezawodna, choć na większym mrozie różne rzeczy potrafią się dziać. MIgawka 1/500 - 1/30s + B. MIgawkę można blokować bez wężyka, poprzez obrót jej wyzwalacza. Zastosowanie: shutter Apollo - 1szt |
|
Zenit ET Ilość - 3 szt Jedna ze starszych wersji Zenita (przyznam ze ten na zdjęciu wyglada wyjątkowo staro, nasze ET są przynajmniej w czarnej wersji kolorystycznej ;>) Co ciekawe w aparatach tych spotkałem sie z bocznym mocowaniem statywowym (jak można zaprojektować tak niewyważone mocowanie?). Bylo z tego powodu sporo zamieszania, m.in. w dniu max perseidów probowalem odnaleźć jakis normalny aparat z normalnym mocowaniem ;). Ostatecznie shutter Toutatis został przeprojektowany specjalnie pod Zenity ET i problem zniknał Zastosowanie: shutter Toutatis - 2 szt |
|
Kiev 19 Ilość - 1 szt Najpierw byl Mir 24W, pozniej trzeba mu bylo znalezc jakis korpus z nikonowskim mocowaniem. Tak oto trafil do nas Kiev 19. Nie mieliśmy jeszcze okazji przetestować tego sprzętu pod niebem, konstrukcja wydaje się być jednak dość solidna. Migawka metalowa, podobnie jak w aparatach Praktica. Czasy od 1/500 do 1/2s +B Zastosowanie: jakiś przyszły shutter wykorzystujący obiektywy 35mm |
Obiektywy 8-20 mmObiektywy tej grupy to obiektywy o stosunkowo niewielkim zasięgu ale i o ogromnych polach widzenia obejmujących niekiedy całe niebo. Znakomicie spisują się przy tzw. patrolu bolidowym, gdzie prawdopodobieństwo uchwycenia zjawiska zależy przede wszystkim od rozmiarów pola widzenia. |
||
Peleng 3.5/8Ilość - 1 szt Obiektyw rybie oko o polu widzenia 180 stopni wpisanym w kadr maloobrazkowy (tzw. circular fisheye). W połaczeniu z lustrzanka cyfrową (przetwornik 1.6x) daje pole widzenia o dluzszym boku 180 stopni, z widocznym horyzontem po obu stronach kadru Zastosowanie: |
||
Ogniskowa: 8mm Przesłona minimalna: 3.5 maksymalna: 16 Kąt pola widzenia: 180 stopni wpisany w kadr Minimalna odległość ostrzenia: 0.22 |
||
Zenitar 2.8/16Ilość - 2 szt Obiektyw rybie oko stosowany z aparatami analogowymi. Przy formacie 24x36mm daje obraz o przekatnej 180 stopni. Stosunkowo dobra optyka Zastosowanie: W połączeniu z canonami T50 w przyszlych automatycznych stacjach bolidowych |
||
Ogniskowa 16mm Przesłona: 2,8 do 22 Kąt pola widzenia: 180 stopni po przekątnej Minimalna odległość: 0,3m |
||
Carl Zeiss Jena Flektogon 2.8/20Ilość - 1 szt Szerokokątny obiektyw produkowany w byłej NRD. Przekątna kadru małoobrazkowego to w tym wypadku 93 stopnie. Zastosowanie: W połączeniu z canonem T50 w przyszłej automatycznej stacji bolidowej. |
||
Konstrukcja: 9 elementów w ośmiu grupach Ogniskowa: 20mm Kat widzenia: 93 stopnie po przekatnej Minimalna odległość ostrzenia: 0,19 m Minimalna przesłona: f/22 Maksymalna przesłona: f/2.8 |
||
Canon EFS 18-55mmIlość - 2 szt Obiektywy ktore dotarły do nas wraz canonami 300D. Ustawione na ogniskowa 18mm nadają się do patrolu bolidowego, pomimo niezbyt wysokiej jasności (nei jest to problem w aparatach cyfrowych klasy 300D, gdzie braki światłosiły można nadrabiac wyższą nastawą czułości). |
||
Elementy/grupy: 11/9 Przysłona: 3.5-5.6 - 22-38 Kąt widzenia: 74 - 27°. (przekatna dla matrycy 300D) Minimalna odległość ostrzenia: 0.28m Średnica filtra: 58mm Wymiary (średnica x długość): 68.5x66mm Masa: 190g |
||
Obiektywy 28-37 mmObiektywy o ogniskowych rzędu 28-37mm zalkiczamy do grupy obiektywów szerokokątnych. Jako że mało kiedy spotyka się wśród nich obiektywy o światłosile większej niz 2.8 (trudności technologiczne), zasięg takich obiektywów nie jest zbyt wysoki. Z drugiej strony posiadają one dość duże pole widzenia. Powyższe cechy każą stosować ów sprzęt do fotografowania zjawisk jasnych, bolidowych, ewentualnie w przypadku rojów o spodziewanym niewielkim współczynniku masowym. |
||
Vivitar 2.5/28Ilość - 1 szt Najjaśniejsza 28-ka w naszym posiadaniu.Bezwzględnie najlepsza optycznie. Obrazy bardzo ostre, kontrastowe Zastosowanie: Podczas maksimum perseidow 11/12 08 2004 r. wykorzystany do fotografowania meteorów bez shuttera. |
||
pole widzenia: 40x60 stopni (przekątna 73 stopnie) ogniskowa: 28mm światłosiła: 2.5 przysłona: automatyczna 2.5 - 22 odległość ostrzenia: 0.3m - nieskończoność zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: -0.6 / -1.6 / -2.2 / -2.5 / -2.8 800ASA: 0.9 / -0.1 / -0.7 / -0.9 / -1.3 3200ASA: 2.4 / 1.4 / 0.8 / 0.5 / 0.2 efficiency: 4.48 |
||
Pentacon 2.8/29Ilość - 3 szt Całkiem niezły NRD-owski obiektyw. Przynajmniej za cenę za jaką można go zdobyć. Zastosowanie: shutter Apollo (2 szt). Jeden obiektyw do zagospodarowania |
||
pole widzenia: 39x58 stopni (przekątna 70 stopni) ogniskowa: 29mm światłosiła: 2.8 przysłona: automatyczna 2.8 - 22 odległość ostrzenia: 0.25m - nieskończoność konstrukcja: 7 elementów 7 grup średnica: 57mm masa: 240g powłoki: w posiadanych wersjach - MC zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: -0.8 / -1.9 / -2.4 / -2.7 / -3.0 800ASA: 0.7 / -0.3 / -0.9 / -1.2 / -1.5 3200ASA: 2.2 / 1.2 / 0.6 / 0.3 / 0.0 efficiency: 3.69 |
||
RMC Tokina 2.8/28Ilość - 1 szt Jakiś egzotyczny model, trudno znaleźć o nim jakiekolwiek informacje. Wyjątkowo krótki, co sugeruje niewielka ilość elementów. Zmieści sie wszędzie Zastosowanie: Prawdopodobnie shutter Toutatis |
||
pole widzenia: 40x60 stopni (przekątna 73 stopnie) ogniskowa: 28mm światłosiła: 2.8 przysłona: automatyczna 2.8 - 22 zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: -0.8 / -1.9 / -2.4 / -2.7 / -3.0 800ASA: 0.7 / -0.4 / -0.9 / -1.2 / -1.5 3200ASA: 2.2 / 1.1 / 0.6 / 0.3 / 0.0 efficiency: 3.57 |
||
Soligor 2.8/28Ilość - 1 szt Wszelkie uwagi jak wyżej, niemal bliźniaczy obiektyw Zastosowanie: Prawdopodobnie shutter Toutatis |
brak foto ;) | |
pole widzenia: 40x60 stopni (przekątna 73 stopnie) ogniskowa: 28mm światłosiła: 2.8 przysłona: automatyczna 2.8 - 22 zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: -0.8 / -1.9 / -2.4 / -2.7 / -3.0 800ASA: 0.7 / -0.4 / -0.9 / -1.2 / -1.5 3200ASA: 2.2 / 1.1 / 0.6 / 0.3 / 0.0 efficiency: 3.57 |
||
Porst SuperweitwinkelIlość - 1 szt Konstrukcja niemiecka. Długość godna jakiegoś współczesnego zooma, czego na załączonej fotografii nie widać. Z obiektywem tym budowałem Apollo, tak aby prawidłowo zachować kąty i odległości. Po założeniu do shuttera krótszych obiektywów Pentacon, wszystko diabli wzieli ;).. Zastosowanie: shutter Toutatis |
||
pole widzenia: 40x60 stopni (przekątna 73 stopnie) ogniskowa: 28mm światłosiła: 2.8 przysłona: automatyczna 2.8 - 22 zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: -0.8 / -1.9 / -2.4 / -2.7 / -3.0 800ASA: 0.7 / -0.4 / -0.9 / -1.2 / -1.5 3200ASA: 2.2 / 1.1 / 0.6 / 0.3 / 0.0 efficiency: 3.57 |
||
MC Mir 24HIlość - 1 szt Piekny obiektyw z mocowaniem nikonowskim. Jak na 35mm całkiem jasny. Aby wykorzystać takie szkło potrzebowaliśmy korpusu na który dąłoby się MIra zalozyć - stad wśród aparatów znalazł sie Kiev Zastosowanie: wraz z Kievem do jakiegos shuttera |
||
pole widzenia: 34x52 stopni (przekątna 62 stopnie) ogniskowa: 35mm światłosiła: 2 odległość ostrzenia: 0.24m - nieskończoność średnica obiektywu: 64mm długosc obiektywu: 61mm masa: 340g przysłona: automatyczna 2 - 22 zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: 0.2 / -0.9 / -1.4 / -1.7 / -2.1 800ASA: 1.7 / 0.6 / 0.1 / -0.2 / -0.6 3200ASA: 3.2 / 2.1 / 1.6 / 1.3 / 1.0 efficiency: 8.75 |
||
Carl Zeiss Jena Flektogon 2.4/35Ilość - 1 szt Solidny obiektyw dający bardzo ostre obrazy. Piekne powloki MC Zastosowanie: Podczas akcji Lirydy 2004 założony w celach testowych do shuttera Apollo. Obecnie do zagospodarowania |
||
pole widzenia: 34x52 stopni (przekątna 62 stopnie) ogniskowa: 35mm światłosiła: 2.4 odległość ostrzenia: 0.19m - nieskończoność średnica obiektywu: 51mm długosc obiektywu: 61mm masa: 250g przysłona: automatyczna 2.4 - 16 budowa: 6 elementów, 6 grup zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: -0.2 / -1.3 / -1.8 / -2.1 / -2.5 800ASA: 1.3 / 0.2 / -0.3 / -0.6 / -1.0 3200ASA: 2.8 / 1.7 / 1.2 / 0.9 / 0.6 efficiency: 6.07 |
||
Mir 1WIlość - 1 szt Jeden z najtańszych obiektywów szerokokątnych na rynku. Obraz tworzący się za obiektywem z ledwością obejmuje kadr 24x36mm, co objawia sie czarnymi cieniami w narożnikach zdjęć Zastosowanie: Do zagospodarowania |
||
pole widzenia: 32x49 stopni (przekątna 58 stopni) ogniskowa: 37mm światłosiła: 2.8 odległość ostrzenia: 0.7m - nieskończoność przysłona: automatyczna 2.8-16 zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: -0.5 / -1.6 / -2.1 / -2.4 / -2.7 800ASA: 1.0 / -0.1 / -0.6 / -0.9 / -1.2 3200ASA: 2.5 / 1.4 / 0.9 / 0.6 / 0.3 efficiency: 4.71 |
||
Obiektywy 50-58 mmObiektywy tej grupy charakteryzują się na ogół znacznym zasięgiem meteorowym i stosunkowo niewielkim polem widzenia. Typowym zastosowaniem 50-tek są obserwacje maksimów dużych rojów. Należy pamietać o stosowaniu wysokoczułych klisz (800-3200ASA), - przy takich obiektywach chodzi głównie o zasieg i liczbe rejestrowanych na kliszy meteorów. |
||
Canon FD 1.4/50Ilość - 4 szt Znakomity, bardzo jasny obiektyw. Pozwala osiagnać zasieg porównywalny z systemami video. Doskonały do obserwacji maksimów dużych rojów meteorowych, z klisza 3200 prawdziwy wymiatacz Zastosowanie: shutter Phaethon |
||
pole widzenia: 27x40 stopni (przekatna 46 stopni) ogniskowa: 50mm światłosiła: 1.4 przyslona: automatyczna 1.4 - 22 budowa: 6 grup, 7 elementów powłoki: SSC (Super Spectra Coating) odleglosc ostrzenia: 0.45m - nieskonczonosc długość: 41mm średnica obiektywu: 63mm masa: 235g zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: 1.3 / 0.2 / -0.3 / -0.6 / -0.9 800ASA: 2.8 / 1.7 / 1.2 / 0.9 / 0.6 3200ASA: 4.3 / 3.3 / 2.7 / 2.5 / 2.1 efficiency: 25.5 |
||
Canon FD 1.8/50Ilość - 1 szt Nieco mniejszy od poprzednika, bardzo dobra, ostro rysująca optyka, piękne powłoki przeciwodblaskowe. Parametry klasyfikują go jako obiektyw do badania dużych rojów meteorowych. Najlżejsza konstrukcja systemu FD Zastosowanie: shutter Phaethon |
||
pole widzenia: 27x40 stopni (przekatna 46 stopni) ogniskowa: 50mm światłosiła: 1.8 przyslona: automatyczna 1.8 - 22 budowa: 4 grupy, 6 elementów powłoki: SSC (Super Spectra Coating) odleglosc ostrzenia: 0.6m - nieskonczonosc długość: 35mm średnica obiektywu: 63mm masa: 170g zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: 0.8 / -0.3 / -0.9 / -1.1 / -1.5 800ASA: 2.3 / 1.2 / 0.7 / 0.4 / 0.1 3200ASA: 3.8 / 2.7 / 2.2 / 1.9 / 1.6 efficiency: 15.4 |
||
Pentacon 1.8/50Ilość - 1 szt Całkiem jasny obiektyw standardowy od Prakticy. Jeden z lepszych wynalazków socjalizmu ;) Zastosowanie: Podczas maksimum perseidów 11/12 08 2004 pracował w shutterze Toutatis. Obecnie do zagospodarowania |
||
pole widzenia: 27x40 stopni (przekatna 46 stopni) ogniskowa: 50mm światłosiła: 1.8 przyslona: automatyczna 1.8 - 16 budowa: 4 grupy, 6 elementów odleglosc ostrzenia: 0.33m - nieskończoność długość: 48mm średnica obiektywu: 51mm masa: 250g zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: 0.8 / -0.3 / -0.9 / -1.1 / -1.5 800ASA: 2.3 / 1.2 / 0.7 / 0.4 / 0.1 3200ASA: 3.8 / 2.7 / 2.2 / 1.9 / 1.6 efficiency: 15.4 |
||
Helios 77M4Ilość - 1 szt Bardzo nietypowy radziecki Helios, wyróżniający się na tle innych zenitowych standardow zastosowaną światłosiłą 1.8 i ogniskową 50mm. Obiektyw przybył do nas razem z Zenitem zakupionym na Allegro. Mysle ze byl wiecej wart niż samo body aparatu.. Zastosowanie: Podczas maksimum perseidów 11/12 08 2004 pracował w shutterze Toutatis. Obecnie, wraz z przejsciówka M42-CCTV jest wykorzystywany w obserwacjach video |
||
pole widzenia: 27x40 stopni (przekatna 46 stopni) ogniskowa: 50mm światłosiła: 1.8 przysłona: 1.8 - 16 zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: 0.8 / -0.3 / -0.9 / -1.1 / -1.5 800ASA: 2.3 / 1.2 / 0.7 / 0.4 / 0.1 3200ASA: 3.8 / 2.7 / 2.2 / 1.9 / 1.6 efficiency: 15.4 |
||
Tessar 2.8/50Ilość - 1 szt Przyszedl z jakąś Prakticą. Niezbyt jasny, choć prawdopodobnie bardzo dobry optycznie. W koncu Zeiss.. Obiektyw tworzy w ognisku obraz o średnicy ponad 6.5cm, tak że wszelkie większe wady optyczne powinny trzymać się z dala od kadru 24x36mm.. Zastosowanie: Coś mu wymyśle.. |
||
pole widzenia: 27x40 stopni (przekatna 46 stopni) ogniskowa: 50mm światłosiła: 2.8 przysłona: automatyczna 2.8 - 22 odległość ostrzenia: 0.35m - nieskończoność budowa: 3 grupy, 4 elementy zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: -0.2 / -1.3 / -1.8 / -2.1 / -2.4 800ASA: 1.3 / 0.2 / -0.3 / -0.6 / -0.9 3200ASA: 2.8 / 1.7 / 1.2 / 0.9 / 0.6 efficiency: 6.4 |
||
Helios 81NIlość - 1 szt Radziecki obiektyw 2/50 z mocowaniem nikonowskim..Procz tego niczym szczególnym się nie wyróżnia Zastosowanie: ??..Na wszelki wypadek do Kieva |
||
pole widzenia: 27x40 stopni (przekatna 46 stopni) ogniskowa: 50mm światłosiła: 2 przysłona: automatyczna 2 - 16 odległość ostrzenia: 0.5m - nieskończoność budowa: 4 grupy, 6 elementów mocowanie: Nikon F zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: 0.5 / -0.5 / -0.9 / -1.4 / -1.7 800ASA: 2.1 / 1.0 / 0.6 / 0.2 / -0.2 3200ASA: 3.6 / 2.5 / 2.1 / 1.7 / 1.3 efficiency: 12.5 |
||
Helios 44M4/44M3Ilość - 6 szt Heliosa 44 kazdy chyba zna. Produkowany masowo w ZSRR standarodwy obiektyw do Zenita. Istnieje kilka wersji rózniących się głównie wyglądem ;) Optyka taka sobie, przy pełnej przysłonie wyraźna koma i winietowanie. Obiektywy 44M4/M3 pozdejmowalismy z zakupionych na allegro korpusów..Wszędzie ich pełno, może ktoś chce kupić :>? Zastosowanie: leżą na wszelki wypadek... |
||
pole widzenia: 23x34 stopnie ogniskowa: 58mm światłosiła: 2 przysłona: automatyczna 2 - 16 odległość ostrzenia: 0.45m - nieskończoność zasieg meteorowy dla Vk 3/8/13/17/23 stopni/s 200ASA: 0.7 / -0.4 / -0.9 / -1.2 / -1.5 800ASA: 2.2 / 1.1 / 0.6 / 0.3 / 0.0 3200ASA: 3.7 / 2.7 / 2.1 / 1.8 / 1.5 efficiency: 14.5 |
Klisze wykorzystywane w obserwacjach fotograficznych PKiM/PFN
Konica VX200
Konica VX400
Konica Centuria Super 800
Fujicolor Superia 200
Fujicolor Superia X-TRA 400
Fujicolor Superia X-TRA 800
W chwili obecnej w sieci PFN w regularny sposób pracuje jedna stacja fotograficzne - w Gniewowie na Pomorzu. Z przyczyn od nas niezależnych, 3 pozostałe stacje: OAUW w Ostrowiku, Nowym Dworze Mazowieckim oraz w Nysie zakończyły swoją działalność. W chwili obecnej trwa reorganizacja sieci foto związana z budową automatycznych i niemal bezobsługowych urządzeń sterowanych komputerowo. Stacje takie powinny zostać rozmieszczone w kilku miejscach Polski. Na dzień dzisiejszy pewnymi lokalizacjami wydają się być Czernice Borowe koło Przasnysza, leżący w okolicach Radzynia Podlaskiego Żabików oraz wspomniane wyżej Gniewowo, które na razie pracuje dzięki wytrwałości obserwatora, który co noc wystawia sprzęt.
Oprócz regularnie działających stacji nasze działania wspierane są przez indywidualnych obserwatorów, fotografujacych niebo przy użyciu prostego sprzętu fotograficznego (własnego lub dostarczonego przez PFN), niekiedy z dość przypadkowych lokalizacji.
Stacja fotograficzna w Nowym Dworze Mazowieckim zainaugurowała działalność w lipcu 2004 roku, tuż po XIV obozie Pracowni Komet i Meteorów. Pierwotnie wyposażona była w shutter Phaethon z zainstalowanymi piecioma aparatami Canon T50 uzbrojonymi w swiatłosilne obiektywy Canon FD 1.4 i 1.8/50mm. Niestey użytkowanie tak jasnej optyki w warunkach miejskich pociagało za sobą ogromne zużycie klisz fotograficznych (przeciętnie 5 klisz/noc). Z czasem zmniejszono liczbe aparatów do 3 a od grudnia do służby wszedł obiektyw CZJ Flektogon 2.8/20mm.
Od marca 2005 w obserwacjach wykorzystywany jest aparat Canon 300D z obiektywem Peleng 3.5/8mm. Stacja jest poligonem doświadczalnym dla konstruowanego sprzętu fotograficznego. Na dzień dzisiejszy nie ma warunków do uruchomienia stale działającej stacji automatycznej, najprawdopodobniej docelowo stacja zostanie wyposażona w urządzenia przenośne, półautomatyczne, być może podobne w formie do obecnie działającego shuttera Phaethon.
Stacja w Nysie oficjalnie rozpoczęła działalność 22.08.2005r po udanej obserwacji bolidu PF210805a "Domaniewice". Wyposażona w 3 aparaty cyfrowe Canon A60 z konwerterami szerokokątnymi zapewniającymi 120-to stopniowe pole widzenia. Dodatkowo stacja wyposażona jest w system radiowej rejestracji meteorów pozwalający dokładnie określać moment pojawienia się zjawiska. Cały sprzęt jest własnością obserwatora.
Stacja rozpoczęła swoją działalność na przełomie 2005/2006 roku. Wyposażona w lustrzanke cyfrową Nikon D70s z standardowym obiektywem Nikkor 3.5 18-70mm. W Styczniu 2007 r. do zestawu dołączył obiektyw typu "rybie oko" (Zenitar 2.8/16) który zwiększył pole widzenia do ok 100 o. Stacja ta "patrzy" na południe aby złapać zjawiska bazowe z innymi stacjami bolidowymi w centrum kraju. Ciemne wiejskie niebo, "nieskażone" światłami pozwala na prowadzenie obserwacji z maksymalnym wykorzystaniem możliwości aparatu tj. ISO 1600,z przesłona otwarta na 2.8. Dzięki zakupowi zasilacza sieciowego aparat jest w stanie automatycznie fotografować niebo przez klikanascie godzin ograniczony jedynie kartą pamięci. W prawie każdą pogodną noc zestaw ten pracuje w trybie seryjnych zdjęć z czasem naświetlania jednej klatki 30 sekund.
Prócz Nikona pracuje również Canon 350 D zwraz z "rybim okiem" Sigma 10mm skierowany w zenit rejestruje jaśniejsze zjawiska meteorowe pojawiające się nad Pomorzem.
Poniżej większość najjaśniejszych zjawisk bolidowych zarejestrowanych fotograficznie przez członków Pracowni Komet i Meteorów. Jak widać , nawet najprostszym analogowym aparatem można z powodzeniem fotografować meteory a zwłaszcza bolidy.
TAURYD -15 mag. |
||||
2005 11 04/05
20:19:42 UT Żabików |
DARIUSZ DOROSZ |
|||
POWIĘKSZ | Praktica L2 , Vivitar 2.5/28mm, klisza Konica VX200 | |||
"Krzeszowice" A: -11 mag. |
||||
2004 04 03/04 21:41 UT Chełm |
ARKADIUSZ OLECH |
|||
POWIĘKSZ | Canon 300D, Canon 18mm f./4.0, 1600 ISO, 30s | |||
"Krzeszowice" B: -10 mag.* |
||||
2004 04 03/04 21:41 UT Nowy Dwór Mazowiecki |
PRZEMYSŁAW ŻOŁĄDEK |
|||
POWIĘKSZ | Canon 300D, Peleng 8mm, ??? ISO, 30s | |||
"ŁASKARZEW" -10 mag. |
||||
2004 02 20/21 18:54 UT Ostrowik |
PIOTR KĘDZIERSKI |
|||
POWIĘKSZ | Canon T50, canon 1.4/50mm, klisza Konica Centuria 800 | |||
BOLID -8 mag. |
||||
2008 05 08/09 01:03: UT Gniewowo |
KRZYSZTOF POLAKOWSKI |
|||
POWIĘKSZ | Nikon D70s 30 s 1600 ISO Zenitar 2.8/16 f/3.5 | |||
BOLID -7 mag. |
||||
2008 07 31/01 00:47 UT Gniewowo |
KRZYSZTOF POLAKOWSKI |
|||
POWIĘKSZ | Canon 300D Sigma 2.8/10mm 1600 ISO 30 s | |||
BOLID -7 mag. |
||||
2007 07 08/09 00:20 UT Gniewowo |
KRZYSZTOF POLAKOWSKI |
|||
POWIĘKSZ | Nikon D70s 30 s 1600 ISO Zenitar 2.8/16 f/2.8 | |||
BOLID -6 mag. |
||||
2005 11 03/04 17:51:06 UT Żabików |
DARIUSZ DOROSZ |
|||
POWIĘKSZ | Praktica L2 , Vivitar 2.5/28mm, klisza Konica VX200 | |||
BOLID -6 mag. |
||||
2007 04 13/14 20:50 UT Gniewowo |
KRZYSZTOF POLAKOWSKI |
|||
POWIĘKSZ | Nikon D70s 30 s 1600 ISO Zenitar 2.8/16 f/2.8 | |||
BOLID -6 mag. |
||||
2006 07 04/05 23:52 UT Warszawa |
ARKADIUSZ OLECH |
|||
POWIĘKSZ | Canon 300D + 10-22 mm @ 11 mm, ISO 800 f/4.0, | |||
BOLID -6 mag. |
||||
2005 07 05/06 21:43 UT Ostrowik |
PRZEMYSŁAW ŻOŁĄDEK |
|||
POWIĘKSZ | Canon 350D + EF-S 18-55mm f=18mm, 30s, ISO 1600, f/5.6 | |||