Geometria obiektywów

Mając do dyspozycji ilości gwiazd o jakich wcześniej rozmawialiśmy głównie po kilku piwach przypatrzyłem się uważnie błędom powstającym na obrazku przy różnego rodzaju dopasowaniach. Wnioski są dwa:

1) Wielomiany w różnych stopniach nie są w stanie opisać całego obrazka. Widać to zresztą na oko w obrazkach mariusza..
Przy próbie dopasowania wielomianami 3 i 5 stopnia odrzucałem stopniowo gwiazdy odstające od siatki o jakiś próg. Przy progu 2 sigma okazuje się że ponad połowa gwiazd idzie na smietnik, funkcja próbuje więc dostosować rzeczywistość do siebie a nie na odwrót ;) Ciekawość jednak kazała mi sprawdzić do czego to wszystko prowadzi..A no prowadzi do powstania charakterystycznego pierścienia gwiazd o małym błędzie wokół środka obrazka.. Efekt znajomy z obiektywów rybie oko - gdy nie znamy dobrze odwzorowania obiektywu powstaje taki właśnie pierścien :)

I tu wniosek 2:

Błędy są rozłożone są nieomal koncentrycznie. Potrzebna jest funkcja działająca ze środka w układzie biegunowym, wprowadzająca poprawki do położenia X,Y w zależności od odległości od środka i ewentualnie w zależności od kąta pozycyjnego. Nieomal koncentrycznie - to nieomal też ma swoje konsekewencje, optyka nie jest idealna jak widać i środek zniekształcenia nie musi leżeć w środku obrazka. Trzeba znaleźć środek zniekształceń i z niego wyprowadzać funkcję

Funkcję należy wyznaczyć jako charakterystyczną dla danego obiektywu i stosować jeszcze przed fitowaniem XY do RA/Dec. Funkcja ma naginać XY rozpoznanych gwiazd i meteoru ;)

Badana kamerą była PAVO5 ;)

(nigdy nie wiedziełem że tak fajnie pracuje się o świcie...)