Polish Fireball Network - Pracownia Komet i Meteorów

16 kwietnia 2013 roku o godzinie 20:26UT (22:26 czasu lokalnego) niebo nad granicą Polsko-Czesko-Słowacką rozświetlone zostało przez wyjątkowo jasne zjawisko. Bolid zarejestrowany został przez bardzo wiele stacji bolidowych PFN oraz z terenu Czech, Słowacji i Węgier. Trwa analiza uzyskanych zapisów. Wstępne szacunki pozwalają na stwierdzenie że było to zjawisko bardzo długie. Przelot zarejestrowany został na długości prawie 250km! Duża prędkość wejścia w atmosferę oraz wysokość na jakiej bolid się zakończył wykluczają możliwość znalezienia spadku meteorytu. Naoczni świadkowie informują o niebiesko-zielonym kolorze oraz widocznej fragmentacji. Niezwykłe szczęście miał fotograf z Węgier. Zarejestrował ostatnią fazę lotu aparatem z teleobiektywem. Na zdjęciach dostrzec można kolor, pozostawiony pomarańczowy ślad, a na koniec kilka wyraźnie rozdzielonych fragmentów. Wszystkich świadków prosimy o przesyłanie swoich relacji na nasz adres mailowy pkim@pkim.org. Więcej szczegółów podamy po analizie zebranych materiałów.

Nuży rozpoczynanie kolejnego wpisu w pierwszych miesiącach roku od utyskiwania na (nie)pogodę - ale jest pogoda panią naszą i władczynią bezwzględną. Dlatego też, niestety, kolejny miesiąc przednówka można podsumować jednym, niezbyt rozbudowanym wpisem. Cóż, łakniemy pogody jak kania dżdżu, bijemy czołem i zaklinamy niebo, a tymczasem cieszmy oczy tymi kilkoma ładnymi meteorami, które wpadły jakimś przypadkiem w nasze sieci - ostrząc zęby w oczekiwaniu na pierwsze poważne wydarzenie tego roku, nadchodzące za kilka dni maksimum Lirydów.

 

W połowie kwietnia swoją aktywność rozpoczyna ciekawy rój Lirydów - poinformował PAP dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.

Miłośnicy obserwacji meteorów mają zwykle pełne ręce roboty od środka lata do początku zimy. W tym okresie swoją aktywnością co chwilę popisuje się jakiś duży lub ciekawy rój meteorów. Największy okres posuchy występuje za to w pierwszych miesiącach każdego roku. Od niespełna połowy stycznia, kiedy swoją aktywność kończą Kwadrantydy, mamy ponad trzy miesiące bez żadnego ciekawego i dużego roju.

Połowa kwietnia przynosi jednak odmianę, bo wtedy na niebie pojawia się aktywny rój Lirydów, który został utworzony przez kometę C/1861 G1 (Thatcher).

Astronomowie, geolodzy, fizycy, chemicy i kolekcjonerzy meteorytów rozpoczęli w piątek w Olsztynie seminarium meteorytowe. "Ludzie mają dość patrzenia w telewizor i coraz chętniej patrzą w kosmos" - powiedziała PAP dr Jadwiga Biała z olsztyńskiego planetarium.

Na VII Seminarium Meteorytowe do olsztyńskiego planetarium (organizatora imprezy) przyjechali pasjonaci meteorytów z całej Polski. Dr Biała poinformowała, że w wykładach i dyskusjach będą uczestniczyć nie tylko astronomowie, fizycy, geolodzy, czy chemicy, którzy naukowo zajmują się badaniem meteorytów, ale także ludzie, którzy pasjonują się tą dziedziną wiedzy, czy kolekcjonują meteoryty.

W dniach 6-7 kwietnia 2013 roku odbyło się w Warszawie XXVIII Seminarium PKiM i PFN, połączone z XII Walnym Zebraniem. Po kilku latach „rozłąki” seminarium zostało ponownie zorganizowane w gościnnym Centrum Astronomii im. Mikołaja Kopernika przy ul. Bartyckiej, miejscu szczególnym dla PKiM. Seminarium oprócz wymiany informacji i dzielenia się wiedzą było okazją do spotkania nowych i starych znajomych w naszym meteorytowym fachu...

Kometa C/2012 S1 (ISON), pomimo dużej odległości od Słońca, jest aktywna i ma jądro o rozmiarze około 5 kilometrów - informuje NASA.

Fotografia wykonana przez Alberto Quijano Vodniza - Pasto, Narino, Kolumbia

Kometa C/2012 S1 (ISON) jest zapowiadana jako kometa stulecia. Blask, który ma ona osiągnąć pod koniec listopada b.r. może być porównywalny z Księżycem w pełni.

Nad Polską 17 marca 2013 od godzin wieczornych można obserwować rzadkie zjawisko w naszym kraju - zorzy polarnej. Wyżej podpisany sfotografował ją znad zatoki w Pucku. Zjawisko to było widoczne w prawie całej Polsce, jednak najkorzystniejsze warunki do jej obserwacji były na Północy naszego kraju.

Kometa C/2011 L4 (PanSTARRS), która przez ostatnie trzy tygodnie była widoczna gołym okiem na półkuli południowej, przechodzi na nasze niebo - poinformował PAP dr hab. Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.

Jak przypomniał naukowiec, kometa C/2011 L4 (PanSTARRS) została odkryta 6 czerwca 2011 r. "Od razu po obliczeniu parametrów orbity okazało się, że mamy do czynienia z długookresową kometą (powraca do Słońca co ponad 100 tysięcy lat), która porusza się po orbicie nachylonej 84.2 stopnia do ekliptyki (a więc płaszczyzna jej orbity jest prawie prostopadła do płaszczyzny orbity Ziemi). Kometa zbliża się maksymalnie do Słońca na odległość tylko 0.3 jednostki astronomicznej - odrobinę bliżej niż Merkury - i w takiej właśnie odległości znajdzie się 10 marca 2013 roku. Wstępne obliczenia mówiły, że w tym momencie jej blask powinien sięgnąć okolic -1 magnitudo, a więc że kometa będzie świecić tak, jak najjaśniejsze gwiazdy na niebie" - opisał astronom.

Po lutym mrocznym jak kopalniana studnia nastał wreszcie marzec, a z nim kilka dni pięknej pogody, która pozwoliła nam przypomnieć sobie, jak wyglądają takie ciała niebieskie jak Słońce, Księżyc, czy gwiazdy. Czyste niebo pozwoliło także działać wreszcie naszym stacjom. 6 marca, 13 sekund przed północą czasu UT, piękny bolid przeciął niebo nad południową Polską, o czym pierwszy doniósł Paweł Zaręba, PFN 42 Błonie. Wraz z upływającymi godzinami okazało się, że całkiem sporo kamer PFN miało szansę rozruszać swoje matryce po przygnębiającym, lutowym zaciemnieniu. Bolid widoczny był także z Czech. Według wstępnych obliczeń bolid zawitał do nas z okolic Jowisza, zgasł na wysokości 68 km.

Długo oczekiwana przez miłośników astronomii, kometa PanSTARRS (C/2011 L4) stanie się za kilka dni widoczna również na półkuli północnej. Dotychczas była obserwowana tylko na południowym niebie.

Skondensowane jądro PanSTARRS mocno jaśnieje przed przejściem obok Słońca i miejmy nadzieję, że będąc już widoczna już na naszej półkuli po przejściu przez peryhelium nie będzie szybko spadać jej jasność.

Kometa znacznie zwiększyła już swoją jasność - od 8 magnitudo na początku roku, w połowie lutego stała się obiektem widocznym okiem nieuzbrojonym, a w tej chwili jasność komety jest oceniana na ok 2 magnitudo.

Mimo bliskości Słońca taka duża jasność umożliwia dostrzeżenie komety gołym okiem ale dopiero lornetka pokarze ją w całej krasie. Kometę należy szukać zaraz po zachodzie Słońca na zachodniej części nieba, w miejscu w którym zachodzi Słońce. Poniżej przedstawiam mapkę, która pozwoli na łatwe odszukanie komety w naszych szerokościach geograficznych.

Mapka poglądowa dla PanSTARRS (C/2011 L4):