Polish Fireball Network - Pracownia Komet i Meteorów

O godzinie 5 nad ranem czasu lokalnego (czas letni wschodni USA, EDT, UTC-4), we wtorek, 27 marca 2012 r. z ośrodka NASA Wallops Flight Facility w Wirginii na wschodnim wybrzeżu USA wystartowało w kilkudziesięciosekundowych odstępach pięć rakiet, których zadaniem było kontrolowane utworzenie w górnych warstwach atmosfery sztucznych obłoków. Ich obserwacja dostarczyła informacji o ultraszybkich wiatrach wiejących w okolicy linii Karmana, umownej granicy przestrzeni kosmicznej.

Dzisiaj (26.03-2012) ekipa poszukiwawcza PKiM (w składzie: Marcin Stolarz, Tomasz Kubalczak i Zbigniew Tymiński ) wróciła z weekendowych poszukiwań meteorytu w Oslo, który spadł na miasto w marcu tego roku. Udało się nam znaleźć kilkadziesiąt gram w dwóch ładnych okazach, podobnie Norwegom (ale w 3 okazach) i setki maleńkich fragmentów. W sumie ze znaleziskami Maćka - odkrywcy miejsca zebrano około 150g. Okazy zostały znalezione w punkcie, odkrytym przez poszukiwacza Macieja Burskiego.

Jak udało się wstępnie ustalić, meteoryt uległ fragmentacji na oblodzonej drodze a pług śnieżny zepchnął fragmenty na wały po obu stronach. Okazy, które nie zostały zepchnięte zostały (niestety) rozjeżdżone przez samochody i zostały po nich jedynie rdzawo-krwawe plamy.

Zapraszam do lektury drugiego w tym roku numery Cyrqlarza. Numer 206 z datą 18 marca 2012 roku wychodzi w niemal 25 lat od założenia PKiM. W 1987 roku pierwsi obserwatorzy Pracowni rozpoczynali swoje badania od prostych obserwacji wizualnych, dziś w 2012 roku w naszych rękach jest pierwszy wzmacniacz obrazu sprzężony z nowej generacji kamerą cyfrową wysokiej rozdzielczości. O pracach nad wzmacniaczem traktuje pierwszy z zamieszonych artykułów. Dużo miejsca poświęcono też nowemu rojowi meteorowemu pochodzącemu od komety C/1846 J1 Brorsen. Rój ten odnaleziony został niemal równocześnie i niezależnie przez nas i przez Johna Gravesa (ten ostatni opublikował swoje wyniki w najnowszym numerze WGN tuż przed nami). W numerze znalazł się też artykuł z dziedziny meteorytyki autorstwa Zbyszka Tymińskiego. Informacje o widocznych na niebie kometach przedstawiają Tomasz Fajfer i Andrzej Skoczewski. Przyjemnej lektury!

Po wielu nocach beznadziejnego oczekiwania na choćby wąską szparkę w zasnutym niebie i zadowalania się zjawiskami ledwo odróżniającymi się od szumu tła wreszcie mamy za sobą pogodną noc, która pozwoliła zarejestrować ponadprzeciętne zjawisko. Pierwszy doniósł o nim Maciek Myszkiewicz ze stacji foto PFN43 w Siedlcach. Z czasem okazało się, że tej nocy było więcej zjawisk wartych zawieszenia oka.

W nocy z 27 na 28 lutego 2012 stacja fotograficzna PFN43 w Siedlcach, obsługiwana przez Maćka Myszkiewicza już drugi raz w tym roku zarejestrowała zorzę polarną.

Jedenastego lutego 2012 w Chińskiej prowincji Qinghai miał miejsce duży deszcz meteorytów. Zostało zebranych wiele okazów. Część z nich utworzyła niewielkie kratery uderzeniowe (z opisów wynika, że jeden miał głębokość 23 cm), wielu świadków widziało spadające kamienie, które wbijały się w ziemię a nawet drogi.
Deszczowi towarzyszyły głośne wybuchy i odgłosy, które część mieszkańców wzięła za odgłosy katastrofy lotniczej.
Czekamy na dalsze informacje. Z pierwszych doniesień wydaje się, że deszcz meteorytów miał olbrzymie rozmiary.

21.02.12

W nocy z 2 na 3 lutego tego roku na niebie nad Warszawą pojawił się bolid, o którym pierwszy poinformował Janusz Laskowski z Nowego Miasta Lubawskiego, PFN 37. Wkrótce okazało się, że w pełnej krasie został on zarejestrowany także przez kamerę stacji PFN 42 w Błoniu, obsługiwaną przez Pawła Zarębę. Meteor, zarejestrowany jeszcze przez PFN 32 Chełm, poddany został analizie, z której wynika, że już po raz kolejny PFN był o krok od zarejestrowania swoimi kamerami zjawiska dającego prawdopodobny spadek meteorytu. Niestety, znów zabrakło nieco szczęścia.

Wyprawa Sekcji Meteorytowej do Sołtman w tydzień po spadku (CYRQLARZ No. 204) zaowocowała znaleziskami małych fragmentów meteorytu, który rozbił się na progu domu gospodarczego Pani Lewandowskiej 30 kwietnia 2011 roku.

Koniec grudnia oraz przełom Starego i Nowego Roku to okres, kiedy aktywnych jest kilka rojów - ale często nie dopisuje pogoda. Zaś pierwsze miesiące roku, po maksimum Kwadrantydów, to czas kiedy trudno o porządny meteor - brak aktywnych rojów a i aura na ogół nie rozpieszcza. Mimo długich nocy liczba detekcji spada. Tym przyjemniej zaanonsować kilka zjawisk, które wbrew tym wielce niesprzyjającym warunkom przebiły się do kamer PFN.

Po dłuższej przerwie spowodowanej zmianą na stanowisku redaktora naczelnego oddaję do Waszych rąk nowy numer Cyrqularza. Nasz dwumiesięcznik zyskał nową szatę graficzną, złożony został przy użyciu darmowego oprogramowania SCRIBUS. Niniejszy biuletyn zredagowałem samodzielnie niemniej gorąco zachęcam wszystkich do zamieszczania swoich artykułów w kolejnych numerach. Mile widziane będą wszelkie artykuły dotyczące drobnych ciał Układu Słonecznego – meteorów, meteorytów, komet czy też planetoid. Numer ten stoi pod znakiem dwóch wydarzeń jakie miały miejsce w ostatnich miesiącach. W październiku ubiegłego roku obserwować mogliśmy długo oczekiwane maksimum Drakonidów. PKiM zorganizowała wyprawę obserwacyjną do Włoch, relację z tej wyprawy zamieszczamy na stronie 4. W świecie komet niezwykłym wydarzeniem było pojawienie się jasnej komety z grupy Kreutza która nieomal otarła się powierzchnie Słońca i wbrew oczekiwaniom spotkanie to przetrwała. Zamieszczam też tradycyjnie informacje i pomoce przeznaczone dla obserwatorów wizualnych.