Wiadomości

Utworzony przez kometę 55P/Tempel-Tuttle rój Leonidów ma swój okres świetności za sobą. Kometa ta powróciła w najbliższe okolice Słońca w roku 1998 i przez to w latach 1998-2002 mogliśmy obserwować deszcze meteorów, które sięgały aktywnością nawet 3000 zjawisk na godzinę.

Modele teoretyczne opisujące ewolucję roju cząstek wyrzuconych z komety 55P/Tempel-Tuttle na przestrzeni ostatnich kilkuset lat, pokazują wyraźnie, że rok 2002 był ostatnim, w którym mieliśmy szansę obserwować deszcz meteorów z prawdziwego zdarzenia.

Foto. Najładniejszy meteor zaobserwoany w stacji Złotokłos w nocy 21/22 października.

W nocy 21/22 października miał miejsce wybuch aktywności meteorów z roju Orionidów. Jak podają strony IMO aktywność obserwowana przez niektórych obserwatorów mogła sięgnąć nawet ZHR=60!

13 wrzesnia około 3.00 nad ranem nad Nowym Meksykiem przeleciał bardzo jasny bolid. Według naocznego świadka - Susan K. Burgess w chwili przelotu niebo wraz z okolica pojaśniało tak jak przypadku księżyca w pełni. Poruszał się on z południowego zachodu na połnocny zachód gdzie po rozpadzie zgasł całkowicie.

Zjawisko to zdołala zarejestrować kamera typu „rybie oko” przy Sandia National Labs w Albuquerque. Po analizie nagrania okazało się ze bolid miał ponad - 14 magnitudo czyli około 4 razy więcej niż Księżyc w pełni. Prócz nagrania video zdołano także zarejestrować przez Thomasa Ashcraft'a echo radiowe odbite od zjonizowanego sladu pozostawionego po przelocie.

Niestety godzina tegorocznego maksimum aktywności Aurigidów wypadło niekorzystnie dla naszego kraju gdyż był to prawie środek dnia. Jednak na drugiej półkuli trwały gorączkowe przygotowania do obserwacji prognozowanej wysokiej aktywności tego roju.

Obserwatorzy wizualni rozlokowani po róznych zakątkach USA, operatorzy stacji bolidowych video i foto dokonując ostatnich poprawek sprzętu. W powietrzu natomiast 2 samoloty należące do NASA które w momencie maksimum wraz z załogą będą, z wysokiego pułapu prowadzić obserwacje niezależnie od zachmurzenia. Wszystko po to by ujrzeć rój meteorów, który według niektórych prognoz miał dać ZHR sięgający ok. 1000.

"Wychodzą o zmierzchu. Kładą się na trawie na plecach. Do domów wracają dopiero, kiedy wzejdzie słońce. Wtedy zaczynają wprowadzać dane do komputerów. Mniej zaawansowani łowcy leżą na karimatach. Ci, którzy mają na koncie po kilkaset godzin obserwacji wybierają łóżka polowe. Wszyscy używają czerwonych latarek - po to by nie zwężały im się przystosowane do ciemności źrenice.

Na co patrzą? Perseidy to jeden z największych i najciekawszych rojów meteorowych na niebie. Dokładny moment ich maksymalnej aktywności każdego roku wypada o trochę innej porze za sprawą kilku przyczyn." (TVN24 W.Bojanowski)

25 Lipca w środowy ranek około 10:00 czasu UT nad terytorium Słowenii, Włoch i Chorwacji przeleciał bolid dzienny, któremu towarzyszyły efekty dźwiękowe w postaci grzmotów. Według Jure Atanackov – weterana obserwacji meteorowych ze Słowenii zjawisko osiągnęło jasność dochodzącą do – 20 magnitudo !!! Tak więc był on 600 razy jaśniejszy niż Księżyc w pełni! Ze względu na ogromna jasność został on sklasyfikowany do kategorii „super bolidów”. Podczas przelotu nastąpiły dwa silne rozbłyski które według obserwatorów były tak jasne ze uniemożliwiały bezpośrednią obserwacje zjawiska ! Atanackov w chwili obecnej gromadzi raporty setek naocznych świadków.

Tak jasne zjawiska powodują wpadające w naszą atmosferę meteoroidy o wielkościach rzędu kilku do nawet 10 metrów. Tak duże obiekty mknące przez nasza atmosferę wytwarzają infradzwięki, które są rejestrowane nawet przez odległe stacje badawcze znajdujące się tysiące kilometrów dalej. Również szpiegowskie satelity znajdujące się na orbicie, które zajmują się, na co dzień miedzy innymi detekcją prób nuklearnych wykrywają także tak jasne bolidy. Z pewnością w najbliższym czasie, po zebraniu danych przez naukowców, zostanie wyznaczone prawdopodobne miejsce spadku meteorytu, jeśli rzecz jasna zjawisko było odpowiednio wolne.

6 Lipca 2007 w kolumbijskiej wiosce Barrio Mariano Ramos koło Cali w godzinach popołudniowych (16:10) nastąpił upadek meteorytu. Kobieta, która znajdowała się w tym momencie w mieszkaniu na piętrze usłyszała głośny grzmot na zewnątrz aby po chwili usłyszeć kolejny tym razem dźwięk upadającego przedmiotu na dach jej domu. Syn, który również słyszał całe zajście, wchodząc do sypialni ujrzał dziurę w suficie a na podłodze poniżej znalazł kawałki meteorytu, który rozbił się na kilka fragmentów.

Zdarzenie za sprawą lokalnych mediów nabrała rozgłosu i dzięki temu „cenna materia” znalazła od razu nabywcę, którym okazał się anonimowy kolekcjoner z Hiszpanii. Wiemy tylko tyle ze meteoryt ten był meteorytem kamienny o wadze 70-80 gram. Jednakże w miejscowości tej nadal są prowadzone poszukiwania innych prawdopodobnych odłamków „kosmicznego gościa” .

"Jak co roku, od tysięcy lat, orbita Ziemi znów przecięła orbitę roju Perseidów - meteorów „gubionych” przez kometę Swift-Tuttle. Między 17 lipca a 24 sierpnia przez nieboskłon będą przelatywać tysiące tzw. spadających gwiazd, które ani nie są gwiazdami, ani tak naprawdę nie spadają na naszą planetę, bo spalają się w atmosferze. Okruchy, w większości o rozmiarach ziarna piasku, wpadają w nią z prędkością 59 km/sek, co powoduje silne świecenie. Zdarzają się także, chociaż rzadko, większe odłamki, wielkości pięści, dające jeszcze bardziej efektowne zjawiska świetlne, nie tylko białe. Na razie można zobaczyć tylko kilka Perseidów na godzinę, a apogeum nastąpi 12 sierpnia, kiedy to powinno ich być widać nawet kilkaset. W tym roku warunki będą sprzyjające, ponieważ ciemnego nieba nie będzie rozświetlał Księżyc, którego blask (tak jak miejskie łuny świateł) utrudnia oglądanie pędzących białych punktów. Są bardzo wdzięcznym obiektem obserwacji, bo nie wymagają specjalnego sprzętu, a lubią je i amatorzy i profesjonaliści. Dla naukowców są wciąż źródłem informacji o rozmaitych złożonych siłach działających w kosmosie, chętnie też korzystają z pomocy miłośników astronomii".- Piątek, 20 lipca 2007- dr Arkadiusz Olech

Kometa C/2006 VZ13 (LINEAR) sprawiła miłą niespodziankę i jest kilka razy jaśniejsza od oczekiwań, dzięki czemu można ją podziwiać nawet przez niewielką lornetkę - poinformował dr Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie. Okryta w listopadzie zeszłego roku kometa C/2006 VZ13 miała być ciałem średnio atrakcyjnym nawet dla zaawansowanych miłośników astronomii.

Najbliżej Ziemi miała być 14 lipca, a tuż po tej dacie miała osiągnąć swoją maksymalną jasność 10 wielkości gwiazdowych. Komety bywają jednak nieprzewidywalne - mówi Olech - i C/2006 VZ13 (LINEAR), jak wiele komet przed nią, sprawiła niespodziankę. Tym razem bardzo miłą.