Wiadomości

Pierwsze Ursydy możemy obserwować od 17 grudnia ostatnie zaś kilka dni przed końcem roku. Tegoroczne maksimum spodziewane jest według jednych przewidywań już po południu 22 grudnia, drudzy natomiast prognozują je na ranek 23 grudnia. W związku z czym niezależnie od trafności prognoz, kluczową nocą będzie 22/23 grudnia. Rój ten charakteryzuje się dość niskim ZHR-em wynoszącym '10'. Jednakże od czasu do czasu sprawia niespodzianki popisując się ZHRem dochodzącym nawet do '50' . Duże wybuchy aktywności odnotowano w latach 1945 i 1986, a wzmożoną aktywność w latach 1988 , 1994, 1996, 2000 oraz 2006.

Rój ten jest dogodnym do obserwacji w Polsce gdyż radiant znajduje się w pobliżu Małej Niedźwiedzicy, która w ciągu całej kilkunastogodzinnej nocy znajduje się ciągle na horyzontem. Podczas tegorocznego maksimum Ursydów dopisze nam faza Księżyca, gdyż będzie on prawie w nowiu.

Geminid - Spaceweather.com

Od 7 grudnia możemy już na niebie obserwować pierwsze meteory z roju Geminidów. Tegoroczne szerokie maksimum zapowiadane jest na 14 grudnia pomiędzy 01.00–22.00 UT. Kluczowymi zatem nocami, podczas których będzie najwięcej zjawisk to 13/14 i 14/15 grudnia. Zobaczyć będziemy mogli w zależności od warunków ok. 40 meteorów na godzinę.

Niestety w tegorocznym maksimum będzie przeszkadzał Księżyc, który nie dość że będzie 4 dni po pełni, to jeszcze będzie w pobliżu radiantu. Spowoduje to niestety spadek ilości widzianych zjawisk. Z Geminidami żegnamy się po 17 grudnia.

Obcy? Nie, swój, i to astronauta.

Na Ziemię spada co roku około tony materii pochodzącej z Marsa. Większość tych okruchów podróżuje w przestrzeni dziesiątki tysięcy albo i miliony lat, nim zbiegiem wielu niemożliwych przypadków trafi na Ziemię. Są jednak takie, które tę trasę pokonują zaledwie w rok. Jeśli byłoby możliwe przetrwanie podróży na inne ciało niebieskie przez żywy organizm, wyrzucony w przestrzeń wraz z zamieszkiwaną przezeń skałą, to hipoteza panspermii ma rację bytu, nawet jeśli ograniczyć ją do obrębu układu planetarnego.

fot.1 Bolid z roju Leonidów (spaceweather.com)

Pierwsze Leonidy można obserwować już od 10 listopada, ostatnie zaś nawet kilka dni pod koniec miesiąca. Tegorocznym obserwacją meteorów będzie przeszkadzał Księżyc, znajdujący się w dniu maksimum w pobliżu radiantu. Faza naszego naturalnego satelity (ostatnia kwadra) będzie wpływała również niekorzystnie na ilość widzianych zjawisk. Przewiduje się że strumienie są dość szerokie i podwyższona aktywność nie będzie trwała tylko krótką chwilę, lecz pozwoli nacieszyć oko przez dłuższy czas.

Modelarz strumieni meteoroidowych - Jérémie Vaubaillon prognozuję, iż w tym roku jedno z maksimum może wystąpić już 16 listopada o godzinie 22:36 UT powodując liczby godzinne na poziomie 200. Niestety cząstki pyłu pochodzące z tego strumienia są wyjątkowo małe (rzędu 10-100 mikronów), a to może oznaczać, iż większość z nich będzie niedostrzegalna gołym okiem. Z pomocą przychodzi nam jednak technika i zjawiska te będą świetnie rejestrowane przez stacje prowadzące obserwacje radiowe meteorów.

Drugi astronom Michaił Maslov prognozuję, iż wystąpią dwa piki aktywności, pierwszy 17 listopada około 21:00 UT, kiedy ZHR ma być na poziomie 20-25. Drugi pik aktywności ma być widoczny 18 listopada około 23:00 UT z ZHR'em na poziomie ok. 25 i będą to meteory nieco słabsze niż "zwykle".

Dariusz Dorosz -PKIM

Pierwsze Taurydy można już obserwować od końca września, ostatnie nawet 25 listopada. Wśród kompleksu Taurydów możemy wyodrębnić m.in dwa roje: Taurydy południowe z maksimum aktywności roju wypadającym 5 listopada, a także Taurydy północne z maksimum aktywności 12 listopada.

Rój ten charakteryzuje się dość niskim ZHR-em wynoszącym '5' jednak mała ilość rekompensowana jest dość jasnymi zjawiskami. Bolidy pochodzące z tego roju nie są rzadkością, które w połączeniu z małą prędkością stanowią nie lada przeżycie dla miłośnika nieba.

Pierwsze Orionidy można już obserwować od samego początku października, ostatnie zaś nawet 7 listopada. Tegoroczne maksimum aktywności tego roju wypada w nocy 21/22 października.

Niestety tegorocznym obserwacją będzie przeszkadzał Księżyc, który nie dość że podczas nocy maksimum będzie znajdował się w ostatniej kwadrze, to jeszcze będzie wysoko nad horyzontem w drugiej połowie nocy, czyli wtedy gdy radiant z tego roju będzie górował na niebie. Spowoduje to niestety zmniejszenie widocznych dla nas zjawisk. Warto dla tego zaczaić się na Orionidy także kilka dni po maksimum, gdy warunki do obserwacji będą już całkiem dobre.

Warto jednak wspomnieć iż, rój ten potrafi sprawiać niespodzianki i tak ZHR w 2006 i 2007 sięgnął aż 70, gdzie standardowe maksimum rokrocznie kształtowało się na poziomie ok. 30.

Zasoby dostępnego na naszej planecie złota i innych kruszców są pozostałością po bombardowaniu meteorytów, jakie miało miejsce na młodej Ziemi. Bardzo precyzyjnie potwierdzili to naukowcy brytyjscy na łamach "Nature".

Już za miesiąc meteorowe wydarzenie 2011 roku czyli wielki deszcz Drakonidów. 8 października spodziewamy się od Drakonidów czegoś ekstra. Wieczorem przejdziemy przez dwie strugi meteoroidów co zaowocuje podwójnym maksimum trwającym w sumie 2 godziny. Szczęśliwie moment zjawiska wypada wieczorem dla naszej części europy.

W nocy z 22 na 23 sierpnia 2011 roku o godzinie 2:14 czasu lokalnego kamery Polskiej Sieci Bolidowej (PFN) zarejestrowały jasną spadającą gwiazdę. Zjawisko to zauważone zostało również przez naocznych świadków.

Wstępna analiza zebranego materiału obserwacyjnego wskazuje, że było to niewielkie ciało, które przybyło do nas z głównego pasa planetoid. Cała trajektoria lotu znajdowała się nad terytorium Ukrainy. Niestety obiekt był zbyt mały by dotrzeć do powierzchni Ziemi.

Fot.1 Capricornid (P.Żołądek- PKIM)

Wielu osobom, a zwłaszcza zakochanym letnie „spadające gwiazdy” kojarzą się tylko i wyłącznie z Perseidami. Niestety mało kto wie, że prócz słynnych już Perseidów możemy podczas lata obserwować meteory z wielu mniejszych rojów takich jak, np. alfa Capricornidy. Pierwsze meteory z tego roju pojawiają się wraz z początkiem lipca. Maksimum ich aktywności przypada pod koniec tego miesiąca tj. 30 lipca, zaś ostatnie zjawiska zaobserwujemy nawet w połowie sierpnia.

Niską aktywność roju (ZHR podczas maksimum na poziomie ok. 5 ) rekompensuje nam niezwykły urok tych wolnych zjawisk, które nierzadko są bolidami wspominanymi przez obserwatorów przez lata - o czym zaświadczam osobiście. Ich współczynnik masowy na poziomie r = 2.5 oznacza, że alfa Capricornidy charakteryzują się jasnymi meteorami. Stosunkowo niewielka sumaryczna prędkość wejścia cząstek meteoroidów w atmosferę wynosząca 23 km/s pozwala nacieszyć oko meteorami z tego roju.