Mamy za sobą maksimum Geminidów. W zeszłym roku rój ten "przebił się przez niepogodę" i mimo kaprysów aury pozostawił wiele pięknych obrazów na kamerach PFN. W tym roku wydawało się, że w wielu miejscach sytuacja jest całkowicie beznadziejna. Trwające permanentnie zachmurzenie z dnia na dzień odbierało resztki nadziei, że jakikolwiek meteor przedrze się przez ołowiane zasłony. A jednak niebo na krótki czas nocy z 13 na 14 grudnia zechciało odkryć swoje tajemnice. Nie do końca i nie bez kaprysów, ale i tak noc ta okazała się nad podziw bogata a liczba zarejestrowanych zjawisk z roju Geminidów przeszła najśmielsze oczekiwania.

Nadszedł jesienny czas bolidów, kiedy w krótkim okresie października skomasowane są maksima aktywności kilku rojów, z których najobfitsze są Orionidy, wspierane przez Taurydy czy Geminidy. W tym też okresie pozwalają się również podziwiać potężne sporadyki. W nocy z 18 na 19 października niebo nad Polską rozświetlił, i to dosłownie, wyjątkowo potężny bolid kometarny. Został zarejestrowany przez wiele stacji, także na Węgrzech. Pięknie uwiecznił się również na stacji foto. Pierwsze doniesienie zawdzięczamy Maćkowi Kwincie z Krakowa, PFN06 ...

Rys.1 Wybuch Drakonidów 2012 widoczny na wykresach sieci RMOB

Wieczór 8 października 2012 nie zapowiadał niczego szczególnego. Ten i ów spośród obserwatorów PKiM pamiętał o rocznicy wyprawy na maksimum Drakonidów kiedy to zła pogoda pognała nas w 3 dniową tułaczkę aż do Włoch. Wtedy to 3 samochody wyładowane obserwatorami i sprzętem dotarły w dolinę rzeki Pad gdzie po obu jej stronach zorganizowano tymczasowe stacje video. Przy silnym świetle księżycowym i widoczności około +5.5m przeprowadzono obserwację wybuchu który nieco rozczarował. ZHR osiągnął co prawda wartość 300 co na pozór oznacza aktywność 3 razy wyższą niż podczas typowego maksimum Perseidów. Rozkład jasności meteorów był jednak bardzo niekorzystny, zdecydowana większość meteorów miała jasności słabsze od +3m co zresztą dla Drakonidów jest dość typowe. Po drugie samo maksimum było bardzo ostre i krótkotrwałe. Przez kilka minut meteory pojawiały się jeden za drugim rozchodząc się promieniście z radiantu po czym na niebie zapadła cisza. Oglądaliśmy więc zdjęcia sprzed roku kiedy nagle na meteorowych grupach dyskusyjnych buchnęła wiadomość – Drakonidy aktywne, kto żyw niech biegnie pod niebo! Popatrzyłem na chmury za oknem – bez szans. Pierwszy rzut oka więc na dostępne systemy radiowe które obok obserwatorów wizualnych są najszybsze w reagowaniu na nietypowe sytuacje na niebie. Szybki rzut oka na kolorowe wykresy tworzone przez obserwatorów sieci RMOB dał potwierdzenie – jest wybuch!

O godzinie 5 nad ranem czasu lokalnego (czas letni wschodni USA, EDT, UTC-4), we wtorek, 27 marca 2012 r. z ośrodka NASA Wallops Flight Facility w Wirginii na wschodnim wybrzeżu USA wystartowało w kilkudziesięciosekundowych odstępach pięć rakiet, których zadaniem było kontrolowane utworzenie w górnych warstwach atmosfery sztucznych obłoków. Ich obserwacja dostarczyła informacji o ultraszybkich wiatrach wiejących w okolicy linii Karmana, umownej granicy przestrzeni kosmicznej.

Pierwsze Ursydy możemy obserwować od 17 grudnia ostatnie zaś kilka dni przed końcem roku. Tegoroczne maksimum spodziewane jest według jednych przewidywań już po południu 22 grudnia, drudzy natomiast prognozują je na ranek 23 grudnia. W związku z czym niezależnie od trafności prognoz, kluczową nocą będzie 22/23 grudnia. Rój ten charakteryzuje się dość niskim ZHR-em wynoszącym '10'. Jednakże od czasu do czasu sprawia niespodzianki popisując się ZHRem dochodzącym nawet do '50' . Duże wybuchy aktywności odnotowano w latach 1945 i 1986, a wzmożoną aktywność w latach 1988 , 1994, 1996, 2000 oraz 2006.

Rój ten jest dogodnym do obserwacji w Polsce gdyż radiant znajduje się w pobliżu Małej Niedźwiedzicy, która w ciągu całej kilkunastogodzinnej nocy znajduje się ciągle na horyzontem. Podczas tegorocznego maksimum Ursydów dopisze nam faza Księżyca, gdyż będzie on prawie w nowiu.