Historia kappa-Cygnidów

Przypadający 16 sierpnia nów Księżyca stwarza nam idealne warunki do obserwacji kappa-Cygnidów. Jest to słaby rój, obfitujący w jasne zjawiska.

Pierwsze wzmianki o tym roju pojawiły sie w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Konkoly, a potem Denning podczas maksimum Perseidów, zaobserwowali kilka meteorów wybiegających z okolic Łabędzia. Na początku lat dwudziestych XX stulecia angielscy obserwatorzy Prentice i Cook zanotowali kilkanaście kappa-Cygnidów, wyznaczając dla nich radiant. Cook nazwała domniemany rój theta-Cygnidami. Podobne wyznaczenia radiantu uzyskali obserwatorzy rosyjscy, a w latach trzydziestych obserwatorzy z American Meteor Society.

Pierwsze obserwacje fotograficzne kappa-Cygnidów wykonane były przez Whipple'a
w 1954 roku. Między 9, a 22 sierpnia, na 144 meteory zarejestrowane bazowo, 5 z nich okazały się być kappa-Cygnidami. Istnienie tego roju potwierdziły później obserwacje
radiowe wykonane przez Sekanina w latach sześćdziesiątych.

Obserwacje wizualne z lat 70-tych i 80-tych sugerować mogą znaczną zmienność kappa-Cygnidów. W 1974 Hungarian Meteor Team zaobserwowali pik o wartości ZHR=23.6+/-5.1. W 1982 obserwatorzy z Nippon Meteor Society zanotowali aktywność na poziomie ZHR=14.1, ale już w roku 1984 Dutch Meteor Society wyznaczyli w maksimum ZHR\approx2-3.

kappa-Cygnidy aktywne są w sierpniu. Skutkiem czego duża liczba meteorów z tego
małego roju, ginie w tle królujących w tym czasie Perseidów. Należy więc pamiętać
o dokładnym szkicowaniu meteorów.