Wreszcie mamy polską kometę!!!

3 września tego roku All Sky Automatic Survey (ASAS) Grzegorza Pojmiańskiego znalazł poruszający się w kierunku wschodnim dość jasny obiekt mgławicowy. Jasność obiektu w momencie wykrycia przez automatyczny system wynosiła ok 12 mag. Dopiero 8 września odkrycie zostało przesłane do Biura Telegramów Astronomicznych do bezpośredniej weryfikacji.

fot.1 Kompozycja 20 jednominutowych ekspozycji
wykonana przez John'a Drummonda z Nowej Zelandii

Na potwierdzenie nie trzeba było szybko czekać. Już 9 września 2004 obserwacje G. Hug'a oraz B. Yeunga z USA potwierdziły kometarną naturę obiektu. Pierwsze obliczenia wskazywały już, że kometa przejdzie przez peryhelium 7 października. Będzie wtedy odległa od naszej macierzystej planety o 0.11376 jednostki astronomicznej. Jeśli trend wzrostu jasności się utrzyma kometa C/2004 R2 (oficjalne oznaczenie IAU) możemy spodziewać się okazałego obiektu od 3 do nawet -5 mag.

Niestety bedzie wtedy blisko Słońca. Jednak w okolicach 7 pażdziernika powinna być widoczna na zdjęciach koronografu C3 satelity SOHO. Bedzie to szansa zweryfikowania czy kometa przeżyje tak duże zbliżenie do naszej gwiazdy. Dlaczego? Z obliczeń wynika, że jasność absolutna (1AU od Ziemi oraz 1 AU od Słońca) komety wynosi ok. 11 mag. Już w latach 80-tych amerykański amator J. Bortle zdefiniował pojęcie jasności granicznej dla obiektów kometarnych zbliżających się na niewielką odległość do Słońca. Niestety nasza kometa jest jak na razie za słaba by zmieścić sie w tym przedziale. Być może bedziemy świadkami kolejnego rozpadu komety jak w przypadku komety C/1999 S4 (LINEAR). Gdyby jednak kometa 2004 R2 przeżyła te spotkanie będziemy mieli szanse dostrzec ją na wieczornym niebie. Będzie miała już 'tylko' 7 mag. To niezbyt dużo ale też niezbyt mało, a wręcz idealnie dla lornetki.