Pustynna sieć bolidowa

Australijska pustynia jest doskonałym miejscem do zbudowania sieci bolidowej. Tak więc we Wrześniu 2003 roku powstał projekt przy popraciu i współpracy Royal Society, National Geographic Society, Open University, Western Australian Museum (WAM), oraz Ondrejov Observatory w Republice Czeskiej. Koncepcja jest prosta, urządzenia składające się z zestawu kamer typu „all-sky” rozmieszczonych na obszarze pustyni w odległościach od 100 km do 150 km.

fot.1 Stacja bolidowa

Są tak skonstruowane aby mogły pracować kilka tygodni bez ingerencji człowieka.Jedynie raz na miesiąc trzeba skontrolować stan stacji jak również wymienić baterie i światłoczułe płytki pełniące funkcje kliszy. Twórcami tych urządzeń są czesi, którzy od wielu lat byli pionierami w tej dziedzinie obserwacji. Gdy zapadnie zmrok, czujniki po sprawdzeniu warunków atmosferycznych uruchamiają stacje, która rejestruje każdego jaśniejszego bolida pojawiającego się na niebie. W przypadku sfotografowania owego zjawiska przez więcej niż jedna kamerę można na podstawie „zdjęcia” wyznaczyć orbitę-czyli miejsce skąd przybył meteoriod oraz co najważniejsze, ewentualne miejsce spadku meteorytu. Dzięki wysokiej rozdzielczości obrazów uzyskiwanych przez kamery można wyznaczyć obszar spadku z dokładnoscią - 1 km² – 2 km². Dlatego też sieć ta, posiada własną ekipę poszukiwawczą składającą się z 3-8 osób z samochodami terenowymi, którzy są wstanie przebywać na pustyni do 3 tygodni.

fot.2 Ekipa poszukiwawcza.

fot.3 Ekipa poszukiwawcza w terenie.

fot.4 Płaski teren zdala od zaświetlonych miast
doskonały na zbudowanie sieci bolidowej