roje

Na poniższych obrazkach w sposób graficzny przedstawiona została aktywność rojów meteorowych dla każdego miesiąca w roku. Lista rojów oparta została o aktualną bazę IAU MDC. Na wykresach zawarto wszystkie roje z listy "established showers" oraz wybrane roje z listy "working showers". Listę tą można uznać za najbardziej aktualną i wiarygodną z istniejących. Okresy aktywności zostały zaznaczone w postaci kolorowych bloków rozciągających się w odpowiednich okresach czasowych. Maksimum zostało zaznaczone symbolem "MAX"

Objaśnienia:

Kolor niebieski - roje meteorowe z listy "established" - strumienie dobrze udokumentowane, z precyzyjnie wyznaczonymi orbitami, dla dużej części odnaleziono ciała macierzyste

Kolor fioletowy - roje z listy "working" - strumienie nowe, wymagające dalszych badań, uściślenia parametrów, wyznaczenia elementów orbitalnych. Część z tych rojów może być z czasem powiązana z innymi istniejącymi rojami

IAU: - numer kolejny w bazie rojów IAU MDC
ZHR: - aktywność roju. Dla dużych rojów wyznaczona stosunkowo dobrze, dla większości nowych rojów odkrytych technikami video śladowa.
r: - współczynnik masowy roju. Znany dobrze w przypadku dużych rojów
v: - średnia prędkość geocentryczna meteorów

Poniżej numeru IAU znalazł się też 3-literowy skrót przyjęty do oznaczania danego strumienia. Przykładowo dla Perseidów stosuje się skrót "PER", dla Orionidów "ORI".
Obszerna lista wszystkich skrótów i numerów użytych w kalendarzu znajduje się na końcu strony.

Okresy aktywności są często dość przybliżone. Roje nie mają ostrych granic aktywności, w zależności od stosowanej metody wykrywać można je w dłuższym bądź krótszym okresie czasu. Dla dużych rojów przedstawiono wizualne okresy aktywności na podstawie danych IMO. Roje o aktywności śladowej wykrywane są głównie w okolicach maksimum przy użyciu technik radiowych bądź video. Roje z ZHR < 1 przy obserwacjach wizualnych nie dadzą zauważalnej aktywności tym niemniej zawsze może dojść do niespodziewanego wybuchu aktywności i tego typu roje też trzeba mieć na uwadze podczas obserwacji

Styczeń POWIĘKSZ

Luty POWIĘKSZ

Zimowe niebo nie rozpieszcza obserwatorów meteorów. Po styczniowym maksimum Kwadrantydów na niebie panuje cisza przyciągająca jedynie najbardziej wytrawnych fanatyków tego typu obserwacji. Pierwszym poważnym rojem który wraz z nadejściem wiosny pojawia się na naszym niebie jest rój Lirydów obserwowany od 16 do 25 kwietnia każdego roku z maksimum w nocy z 22 na 23 kwietnia.

Taurydy, mimo, że nie są wyjątkowo aktywnym rojem, niewątpliwie owiane są mgiełką tajemnicy, co czyni je jednym z najciekawszych strumieni. Ciałem macierzystym jest kometa krótkookresowa Encke 2 (oznaczana często jako 2P/Encke) o okresie 3.3 roku, której wyrzuty materii dały początek także innym, jesiennym, jednak dużo słabszym rojom, jak na przykład Chi Orionidy i Piscydy. Niezwykłość Taurydów ma wiele przyczyn zarówno związanych z ich nietypowym radiantem, pochodzeniem, jak i specyfiką zjawisk, które możemy obserwować.