Polish Fireball Network - Pracownia Komet i Meteorów

31 Lipca około 21.00 czasu lokalnego w okręgu Gujarat w Indiach została zauważona potężna kula ognia, powodując wśród miejscowej ludności panikę. Bolid ten eksplodował nad Maliya Miyana w regionie Morvi prawdopodobnie powodując deszcz meteorów. Po przelocie można było usłyszeć głośny odgłos eksplozji wraz z późniejszym dudnieniem - jest to charakterystyczny dźwięk wywoływany przez większe ciała kosmiczne wchodzące w ziemska atmosferę. Meteoryty te były znajdowane między innymi wbite w dachy domów w obrębie kilku wiosek.

700 gramowy meteoryt został odnaleziony w przebitym dachu magazynu w norweskim miasteczku Moss 65km na południe od Oslo. Został on znaleziony po tym jak właściciel obiektu budowlanego wezwał ekipę dekarzy, aby sprawdzili stan przeciekającego dachu. Po oględzinach pracowników firmy dekarskiej stwierdzili, iż coś przebiło stalowy arkusz blachy znajdujący się na dachu. W powstałej dziurze znaleźli czarny kamień. Natychmiast została o tym zdarzeniu poinformowana lokalna prasa. Jest prawie pewne, iż meteoryt ten pochodzi ze spadku bolidu widocznego nad wschodnią Norwegią 14 Lipca tego roku. Oprócz tego znaleziska w tym samym mieście odnaleziono drugi fragment w ogrodzie pewnej rodziny. Pozatym małe fragmenty zostały odnalezione parę kilometrów od Moos koło Rygle przez emerytów na wakacyjnej wyprawie.

Około godziny 10:15 - 14 Lipca na południe od Oslo w Norwegii nastąpiła eksplozja bolidu.Tego dnia NORSAR „Instytut sejsmologiczny” po 10 minutach od zdarzenia zarejestrował biegnącą fale dźwiękową z tejże eksplozji. Sygnał ten nie był tak mocny jak ten wywołany przez ciało, które spadło 7 Czerwca 2006 w północnej części tego kraju.
Po podaniu informacji do mediów o kuli ognia nad stolicą kraju napłynęło wiele sygnałów od świadków tego zjawiska. Najczęściej opisy te mówiły o jaskrawo granatowym obiekcie szybko poruszającym się po niebie lecącym na północny-zachód.

Już w tym tygodniu można obserwować pierwsze meteory ze znanego roju Perseidów - poinformował dr Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie. "O aktywności roju Perseidów wspominają już starożytne kroniki dalekowschodnie. Także obecnie jest to jeden z najbardziej znanych rojów. Swą sławę zawdzięcza nie tylko wysokiej aktywności, ale także korzystnym warunkom, w jakich możemy go obserwować. Jest on bowiem aktywny podczas ciepłych i najczęściej pogodnych wakacyjnych nocy" - mówi astronom.

Kilkanaście rojów meteorów popisuje się w lipcu swoją aktywnością, przez co noce z nawet dwudziestoma +spadającymi gwiazdami+ na godzinę nie należą do rzadkości. "Laikom zwykle z meteorami kojarzy się sierpień, kiedy to maksimum swojej aktywności osiąga znany, widowiskowy rój Perseidów. Mało kto wie, że doskonałym czasem do obserwacji +spadających gwiazd+ jest lipiec, a to za sprawą wyjątkowo dużej liczby rojów meteorów aktywnych w tym miesiącu" - mówi dr Arkadiusz Olech z Centrum Astronomicznego PAN w Warszawie.

"Ich opis zacząć wypada od wspomnianych już Perseid. Pierwsze meteory z tego roju możemy obserwować w połowie lipca. Na początku aktywność jest niewielka (1-2 zjawiska na godzinę), ale pod koniec miesiąca sięga nawet ponad 10 meteorów na godzinę. W tym roku druga połowa lipca będzie wyjątkowo zachęcała do obserwacji - ze względu na nów Księżyca występujący 24 lipca. W tym okresie Perseidy, zwłaszcza nad ranem, będą wyróżniającym się rojem, którego meteory będą wybiegać z pogranicza gwiazdozbiorów Kasjopei i Perseusza" - wyjaśnia astronom.

23:52 UT, Warszawa, Canon 300D + 10-22 mm @ 11 mm, f/4.0, ISO 800

Pegazydy są stosunkowo młodym rojem kometarnym, na co wskazuje krótki okres aktywności. Ich ciałem macierzystym jest najprawdopodobniej kometa Bradfield C/1979 Y1. Podawany przez International Meteor Organization okres aktywności Pegazydów to 7-13 lipca, niewykluczone jednak, że aktywność roju obejmuje dłuższy przedział czasu.

7 czerwca 2006 w środowy, wczesny ranek ok. godziny 2.05 nad północną Norwegią pojawił się bardzo jasny meteor. Bolid ten, był widoczny na przestrzeniu kilkuset kilometrów, nawet pomimo jasnego, letniego nieba panującego teraz w Skandynawii.Wejście tego ciała kosmicznego w atmosferę obserwował bezpośrednio farmer - Peter Bruvold. Świadek ten spacerował po swojej farmie, gdy nagle zobaczył błyszczącą, ognista kule, która przeleciała przez niebo w zaledwie kilka sekund, pozostawiając po sobie smugę dymu.

2 Maj 2006 zaobserwowano spadek meteoroidu na powierzchnie Księżyca. W wyniku, czego powstał krater o szerokości 14 metrów i głębokości 3 metrów, który możemy znaleść na Mare Nubium („Morze Chmur”). Uderzenie to wywołało błysk światła trwający zaledwie 0,4 sekundy który zarejestrowała kamera zainstalowana na 10” teleskopie.

Naukowcy znaleźli ogromny krater pometeorytowy znacznie większy niż ten który zabił dinozaury 65 milionów lat temu. 450- kilometrowy krater został odkryty ponad półtora kilometra pod powierzchnią lodową Antarktydy. Naukowcy sądze iż, krater ten może mieć związek z wymieraniem większości gatunków żyjących wtedy na Ziemi. Miało to miejsce 250 milionów lat temu w okresie Triasu i Permu. Prawdopodobnie to zdarzeniu utorowało drogę do opanowania Ziemi przez dinozaury.